شاعري

اڙي شهر جانان !

سنڌ جي محبوب شاعر حليم باغيءَ جي چونڊ شاعريءَ جو ڪتاب ”اڙي شهر جانان !“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. حليم باغيءَ بابت عبد الواحد آريسر لکيو آهي:
حليم باغي جي شاعري پڙهڻ ۽ ساڻس ملاقات کان پوءِ آئون باغيءَ جي شاعري ۽ سندس شخصيت جي جادو ۾ منڊجي ويس ۽ اهو جادو جو منڊ اڃا تائين منهنجي جيءُ ۽ جند ۾ جڪڙيو ويٺو آهي. باغي جي شخصيت ۾ مون کي هن جا جاندار ٽهڪ ڏاڍا وڻندا آهن، اهي ٽهڪ ڪڏهن سراهي ۾ شراب اوتجڻ جو پڙاڏو هوندا آهن ۽ ڪڏهن بهترين ڍولڪ نواز جي پڙاڏي مثل لڳندا آهن. ٽهڪ ئي ته زندگي جي علامت آهن. ٽهڪ ڪڏهن ڏياري جي ڏيئي جيان ٻرندا آهن، ڪڏهن مئخاني ۾ جام وانگر ٻُرندا آهن، ڪڏهن نفيس مهينديءَ رتن پيرن جي رقص جو استعارو بڻجي ويندا آهن ۽ ڪڏهن زندگي جي اها ڊوڙ ٿي پوندا آهن جنهن تي خالق ڪائنات خود فخر محسوس ڪندو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 13124
  • 3129
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حليم باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book اڙي شهر جانان !

ناڪام محبت

ناڪام محبت

چوين ته پنهنجي محبتن کي
گليءَ گليءَ ۾ هلائي1 ڇڏيان
پٿر پٿر کي ٻڌائي ڇڏيان
چوين ته ماڳهين ڀلائي ڇڏيان
محبتون
جي اسان جيءَ دل جيءَ
چتا ۾ دکندي جلي نه سگهيون
محبتون جي،
اسان جي اک مان بڊي جي مينهن سان
ڌلي2 نه سگهيون
محبتون جي کُلي نه سگهيون
نظام زر جي اتانهين چانئٺ
توکي تنهنجي پندار3 جو هٺ
زماني ماڻهن سماج جا ڊپ
اسان سدائين ستم جا ماريل
سدائين هيسيل سدائين سراپيل
جنين جي ڄڀ تي هزار تالا
احساس ڪمتريءَ جي ڇرين
ذهن اسان جو وڍي آ ڇڏيو
اسان، جنين کي اگهاڙي غربت
ڏجهن ڏکن جي نڀاڳي ڏائڻ
سامائجڻ سان سٽي آ ڇڏيو
اسان نه ڄاتو!
سڄڻ! اوهان جيءَ کليل مرڪ جي مراد ڇا هي؟
پنهنجي هيءَ اڻ اٻيڙ4 چاهت
گهريم ته دل ۾ دٻائي ڇڏيان
گهرج ئي ڪهڙي؟
ڳالهه جڳ کان وٺي نه سگهجي
اها ڀتين سان ڪرڻ ۾ ڇاهي؟
جيڪي ڪليون کڙي نه سگهيون
انهن لئه آهون ڀرڻ ۾ ڇاهي؟
فضول آهي!
محبتن تي سوچڻو ڀي اسان کي ناهي!
سکين بندن جي وندر آ محبت
کليل دلين جو وکر آ محبت
تڏهن به ڪنهن پل
وري به دل مان
پرانهين ڪنڊ تان
سهي سهي سٽ اٿي ٿي جيڪا
انهيءَ تي ڪو وس هلي نه سگهيو
ايئن ئي اڄاتي
اکين ۾ ڳوڙها لڏي پيا آهن
اڃان به تنهنجي گليءَ مان لنگهندي
منهنجا پيرا ڌڏي پيا آهن
چيم! رستو مٽائي ڇڏيان
گهريم ته ڳوڙها لڪائي ڇڏيان
۽ پنهنجي دل کي سڻائي ڇڏيان
چوين ته پنهنجي محبتن کي
گليءَ گليءَ ۾ هلائي ڇڏيان.

_____
1.مشهور ڪري
2.ڌوپي
3.پنهنجي پاڻ ۽ پنهنجي حيثيت بابت ماڻهو جا انومان
4.اٿاهه