وري درد تنهنجا به درمان ٿي ويا،
وري سهج جا ڪجھ ته سامان ٿي ويا.
اسان جي اميدن به ڪجھ رنگ لاتو،
اوهان جا به موسم تي احسان ٿي ويا.
جتي ڪنڌ لوئي1 ڪُٺي ڪالهه ڪونجي،
اتي گيت منهنجا به ويران ٿي ويا.
ڏسي تنهجي چوٽيءَ ۾ گينڊي سندو گل،
ستارا ويچارا پشيمان ٿي ويا.
جيالن جڏهن تنهنجو نالو اچاريو،
ته سِر تان او سنڌو! سي بي ڌيان ٿي ويا.
جهڪي جوت ڪاٿي اگر اوت ڪاٿي،
ته سامي ڇاهي مٺَ2 به سنسان ٿي ويا.
اسان جي ڪي ٺاهيا، اسان جن کي چاهيو،
اهي ئي پرين دل جا مهمان ٿي ويا.
هي هيرڻ جيون تاڙيون،هي هرلي جا رينگٽ،
ٻه ٽي نازبوءِ ٻيا جهُلي3 جوان ٿي ويا.
اسان عشق کي دل کان هٽائڻ جو سوچيو،
وري زلف تنهجا پريشان ٿي ويا.
_____
1.مٽيءَ ۾ ليٿڙجي
2.سامين ۽ جوڳين جي رهڻ جون جايون
3.هوا ۾ لڏي، لوڏا کائي