شاعري

اڙي شهر جانان !

سنڌ جي محبوب شاعر حليم باغيءَ جي چونڊ شاعريءَ جو ڪتاب ”اڙي شهر جانان !“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. حليم باغيءَ بابت عبد الواحد آريسر لکيو آهي:
حليم باغي جي شاعري پڙهڻ ۽ ساڻس ملاقات کان پوءِ آئون باغيءَ جي شاعري ۽ سندس شخصيت جي جادو ۾ منڊجي ويس ۽ اهو جادو جو منڊ اڃا تائين منهنجي جيءُ ۽ جند ۾ جڪڙيو ويٺو آهي. باغي جي شخصيت ۾ مون کي هن جا جاندار ٽهڪ ڏاڍا وڻندا آهن، اهي ٽهڪ ڪڏهن سراهي ۾ شراب اوتجڻ جو پڙاڏو هوندا آهن ۽ ڪڏهن بهترين ڍولڪ نواز جي پڙاڏي مثل لڳندا آهن. ٽهڪ ئي ته زندگي جي علامت آهن. ٽهڪ ڪڏهن ڏياري جي ڏيئي جيان ٻرندا آهن، ڪڏهن مئخاني ۾ جام وانگر ٻُرندا آهن، ڪڏهن نفيس مهينديءَ رتن پيرن جي رقص جو استعارو بڻجي ويندا آهن ۽ ڪڏهن زندگي جي اها ڊوڙ ٿي پوندا آهن جنهن تي خالق ڪائنات خود فخر محسوس ڪندو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 13124
  • 3129
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حليم باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book اڙي شهر جانان !

ٽوڙهيءَ وارن جي دم سان

ٽوڙهيءَ وارن جي دم سان

هيءَ ڌرتي رت اوڇارن1 سان اڄ ٽامي وانگر ٽڙڪي ٿي
۽ ڀوريءَ ڀوري ڀونءِ مٿان ڪا باهه ڀنڀر ڪا ڀڙڪي ٿي
ٿو ڪک ۾ ڪپ ڪچراٽ ڪري ڪا گولي هڏ سان ٺڙڪي ٿي
هي ريٽي رت جا رنگ ڏسي اڄ غير جي ڇاتي ڌڙڪي ٿي
هن لال لهوءَ سان او لالڻ! ڪي ڀاڳ ڀلارا بڻجي ويا
ير! ٽوڙهيءَ وارن جي دم سان وارا به نيارا بڻجي ويا.

هيءُ ملڪ نه جنرل جي پيءُ جو، هيءَ مٽي منهنجي تنهنجي آ
”ٿو ملڪ کپي ماڻهو نه کپن“ هيءَ ڳالهه او ٽڪا! اهنجي آ
هڪ لاش لتاڙي رهڻو ٿئي هونئن سنڌ نه سستي سهنجي آ
بندوق ڏسيندي آرڻ ۾ هيءَ ڌرتي آخر ڪنهنجي آ
رت ساڻ ته پِڙَ2 وهنجارڻ لاءِ سينا به ڦوهارا بڻجي ويا
ير! ٽوڙهيءَ وارن جي دم سان وارا به نيارا بڻجي ويا.


چئه ڪنهن جو ناهي جيءُ جھريو هي ڪارو قتلِ عام ڏسي
هر ماءُ رنو ٿئي پار ڪڍي سر بندوقن جي لام3 ڏسي
هر ڀيڻ جي دل بيروت بڻي هيءٌ وک وک تي ويٽنام ڏسي
او پير وڏا! او مير وڏا! پر تنهنجي هٿ ۾ جام ڏسي
هر سنڌيءَ جا ڏند تڻجي پيا ۽ ٽانڊا تارا بڻجي ويا
ير! ٽوڙهيءَ وارن جي دم سان وارا به نيارا بڻجي ويا.


جنهن حق کسيا هت ماڻهن جا، سو ڊاڪو آهه لٽيرو آ
سو حج ڪري، قرآن پڙهي، پر قاتل سوئر پيرو آ
غازي يا مجاهد ڀل سڏجي، بي بڻيادو بي ديرو آ
ڪهڙا به رکائي نانءُ اچي، سو ڍيرائي آ ڍيرو آ
هر سنڌي جا ڏند تڻجي ويا ۽ ٽانڊا تارا بڻجي ويا
ير! ٽوڙهيءَ وارن جي دم سان وارا به نيارا بڻجي ويا.


هي هيڏا پيا ٿا ڪيس ٿين پر تو کي ڪو ويچار نه آ
هو وسيل ويڙها اجڙي ويا پر تو تي ڄڻ ته ميار نه آ
جي هاڻ به ڪجھه نه ويچاريئي ته پوءِ تو جھڙو غدا نه آ
ڇا تو کي چئجي هڪ جيڏا غدار جھڙي ٻي گار نه آ
غدا ته سورهيه قوم جي لاءِ اَنِ گند4 جا کارا بڻجي ويا
ير! ٽوڙهيءَ وارن جي دم سان وارا به نيارا بڻجي ويا.

هي ڌاڙيلن جا ساٿاري، هو هيروئن جا واپاري
انصاف جا ٺيڪيدار ٿيا، بينگال جي خون جا کيڏاري
هت حق گھرندڙ لئه گوليون ۽ چورن جي هت چوياري
تون ڪيستائين ڀاءَ ڀلا! ان پرمارن جو پوڄاري
گس ٽريا5 پنهنجا غيرن کان ۽ چٽڙا چارا بڻجي ويا
ير! ٽوڙهيءَ وارن جي دم سان وارا به نيارا بڻجي ويا.

اٿ سانباهو ڪر مقتل ڏي ٿو ساري رت شهيدن جو
هو ڪارونجھر جي ڪور مٿان، آ اڀريو سج اميدن جو
هن ڌرتيءَ تان ڌوڦاڙ6 ڪبو ها! پاڙو هاڻ پليدن جو
اولاد لڏائي ڇڏڻو آ بي لڄيارن بي ديدن جو
هن جوءِ جا وارث جاڳي پيا ۽ ديس دلارا بڻجي ويا
ير! ٽوڙهيءَ وارن جي دم سان وارا به نيارا بڻجي ويا.

_____
1.رت جا تيز ڦوهارا
2.ميدان، پٽ
3.ٽارگيٽ، نشان
4.آهن
5.جدا ٿيا
6.ناس، نابود ڪرڻ