وقت مٽجي پيو
ڪهڙي زندان اکڙڻ جي ڌڌڪار آ
ڪنهن جي زنجير اکلڻ جي جهڻڪار آ
ڪهڙي منصور جي نيٺ للڪار آ
او غريبؤ! قهر رات جا ڪسندڙؤ!
ٿورا پردا هٽائي ڏسو ڏسندڙؤ!
وقت مٽجي پيو، وقت مٽجي پيو.
ڪو به هاڻي نه مرندو هتي بي بلو
ڪو نه ڪٽبو ڪو مارو نڌڻڪو تلو1
ٻوٿ دشمن جو ڀي پيو لڳي ڀِل2 ڀِلو
ڪو به مظلوم ڏسجو نه سڏڪا ڀري
هٿ پورهيت جو پورهيت کان ناهي پري
وقت مٽجي پيو، وقت مٽجي پيو.
باهه ڀونچال جيئن آهي ڀڙڪي اٿي
سنڌ ساري آ تڙپي ۽ کڙڪي اٿي
غير جي هانءُ ۾ آهي ڌڙڪي اٿي
ڪاٻه مونهين نه پورهيت جوچوسي پگهر
هاڻي هاريءَ جي منهن جو نه ڦربو ٽڪرِ
هاڻي ڪوئي نه رئندو نه پوندا نير
وقت مٽجي پيو، وقت مٽجي پيو.
هرڪو هٿ هٿ ۾ ريٽا ڦريرا کڻي
نعرءِ سنڌ جي لات دل کي وڻي
هاڻ تقدير جيڪا به بڻجي بڻي
سورمن ساهه پنهنجو سهائي ڇڏيو
داءِ تي ڳاٽ کي تن لڳائي ڇڏيو
راهه کي رت سان رنگين بڻائي ڇڏيو
وقت مٽجي پيو، وقت مٽجي پيو.
هاڻ سيٺين جي ڏيڍين جي وٺبي خبر
آ وڏيرن جي بنگلن ۾ برپا حشر
ديسي دلالن جي ٻوٿ تي آ پگهر
اي اسيرؤ! اوهان بند ڏينهن جي ڪٽيا
اي شهيدؤ! اوهان رت ڦڙا جي ڇٽيا
تن جي صدقي ئي تاريخ رنگ هي مٽيا
وقت مٽجي پيو، وقت مٽجي پيو.
اي منهنجي خوابن جي ديوي حسين!
ڇا اڃان ڀي نه توکي اچي ٿو يقين
ڪر موڙي اٿي آهي پنهنجي زمين
آ شهيدن جي رت ساڻ جِرڪي پئي
پنهنجي جيري جي ٽڪرن جي ڀيٽا ڏئي
رات ڪاريءَ جي تو مون پڄاڻي ڪئي
وقت مٽجي پيو، وقت مٽجي پيو.
رات ڪاري، انڌاري ۽ پرشور هئي
راهه وک وک اڻانگي ۽ منهن زور هئي
چوڏسائن ۾ ڪيڏي نه گهنگهور هئي
تنهنجي ڳاڙهن ڳِلن جي حيا جو قسم
تنهنجي ڪارين چڳن جي ردا جو قسم
تنهنجي هر هڪ ادا ۽ وفا جو قسم
وقت مٽجي پيو، وقت مٽجي پيو.
_____
1.سکڻو، مفت ۾
2.ڀيلو منهن، ڦلهو منهن