چمن چم ۾ چٽي آ مينڌي، هزار منظر حساب ڪونهي،
نهار ٿورو بهارِ مقتل، رڳو ئي ڳاڙهو گلاب ڪونهي.
اوهانجو گڙدو، اوهان سان سائين، ڀري ٿو جانا1 اوهان جا نادر!
شرم شرم ٿيون گهڻيون جبينون، اوهان کي مطلق حجاب ڪونهي.
پيئڻ گهرين ٿو ڀلي سو پي وڃ، چوڻ کي هڪڙو اکر آ چوڻو،
نڙيءَ ۾ رنڊجي پوي نه قبلا!، اسان جو ڳوڙهو شراب ڪونهي.
نگاهه ڪنهن جي ڀلا پئي آ، جهڪي جهڪي پيا ڀرون اوهان جا،
ڇپر اوهان جا ڇڏيا ڇنڀائي، غيور اک جو عتاب ڪونهي.
چيوسين جيڪي چپن تي آيو، تريءَتي پنهنجي پنهنجي سري نچائي،
سري لڪائڻ، ڳچي بچائڻ، اسان سو پڙهيو نصاب ڪونهي.
اهي به پردا هٽائي ڇڏجانءِ، اهي به آڳر سجائي ڇڏجانءِ،
لڪڻ لاءِ جاءِ پناهه نه آهي، نچڻ سان ٺهندو نقاب ڪونهي.
جگر جگر آ ڪباب جن جو، لڙڪ ۽ آهون جنين جو توشو،
مزو نه ڏيندي تنين جي محفل، شراب ڪونهي شباب ڪونهي.
_____
1.نڪ تي نالا ڀرڻ