هر تڙ جو هوڙاڪ، اسان جيئن ڪو به نه هوءِ،
نگر نگر رولاڪ، اسان جيئن ڪوبه نه هوءِ.
پريت جي ڳالهه پتڻ تي ڇيڙي روئين ڇو وڻجهاري؟
هر پاڻياريءَ جي چت ۾ چهڪا هرڪا دل دکياري،
هر ڪنهن چهڪن چاڪ، اسان جيئن ڪو به نه هوءِ.
وڻ تي جيئن ويڳاڻو پڻڇي ڪي ڳائي ڪي روئي،
وڳر وڳر ۾ وڇڙيل ساٿي جانچي کنڀڙا کوئي2،
ٿڏجي هر ڪنهن ٿاڪ، اسان جيئن ڪو به نه هوءِ.
رمتي جوڳي جيئن اسان جا هر ننگريءَ سان ناتا،
گليءَ گليءَ جي ڌوڙ سان لٿڙيل پير اسان جا کاتا3،
ڪوبه نه ٿاڻو ٿاڪ، اسان جيئن به ڪوبه نه هوءِ.
چنڊ جي تات نديءَ ۾ ٻيڙيون ٽلڪائن هاڪارا،
ساگر ۾ جيئن سوچون اپڙ ن تيئن ويچارن ڌاڙا،
ويسر ٿي وتاڪ4، اسان جيئن ڪوبه نه هوءِ.
توکي روڳ اسان جيئن راڻا! ڇا نه نپوڙيو هوندو؟
هن جندڙيءَ ۾ جوت لڳائي، تو ته پروڙيو هوندو،
ڇا مومل! ڇا ڪاڪ؟ اسان جيئن ڪو به نه هوءِ.
_____
1.ٻيڙي ٻڌڻ لاءَ کتل ڪاٺي يا لوهه جا ٿنڀا
2.کنڀ پٽي
3.هارايل
4.گهڙي