سنڌو ساههَ سنڌَ ۾ سمائي ڇڏي سين،
حياتيءَ جي موڙي لٽائي ڇڏي سين.
جڏهن سور سانگين جا پنهنجي پکي1 پيا،
پرين! گھور تو ڏي گھٽائي ڇڏي سين.
رتيءَ2 رات تي ڇو هينانءُ3 لاٿ ٿيو آن؟
ڏياٽي ڏياٽي کٽائي ڇڏي سين.
اسان رهون نه رهون پر رهي چنگ چڻ ڀڻ،
تنهنجي تند ٿوري تپائي ڇڏي سين.
گھڻو تپ4 گھڻو تپ گنجي جا او سورج!
جڏي جند واريءَ5 وڇائي ڇڏي سين.
رُناسون ته هر پل ”ڀنڻ“6، ”ڀانءُ“7 آئي،
کِلياسين ته هر رُت کِلائي ڇڏي سين.
_____
1.حصي ۾ آيا
2.ننڍڙي رات
3.ننڍي دل ڪندڙ
4.گرم ٿيءُ
5.واريءَ جي مٿان
6.ماتم، روئڻ، پٽڻ
7.محسوس ٿي، ڀانئجڻ ۾ آئي