هاءِ هٺيلا
ڪٿ ڪٿ ڪونڀٽ1 تُوتيا2 ڇاڻيا، ڪٿ ڪٿ لامن لُڏڪن پلڙا
ڏس ته گهُگهيري3 ڳاڙهي ٿي آ، ڳاڱيءَ4 جا ٿيا ڳاڙها ڳلڙا
گولاڙو5 ڀي ڄار سان ٻکجي، پن پن ڀيٽا ڏي ٿو ڇلڙا
ٿر ٿر ٿرڪن ٿوهر ڳاڱيون6، هير ٿڌيءَ جو ٿي هٻڪارو
هاءِ هٺيلا هوڏي پريتم، مند ملهاري، تون ريسارو.
تو جي ڳاڙها جوڙا پاتا، ننگر شهر ۾ نير مهانگو
سينڌ سڪو سينڌور او ساونت چوٽيءَ جو ٿيو ڦل اڦانگو
هاءِ اڃارا سپنا منهنجا، هاءِ ”پيا“ جو پنڌ اڙانگو
ڌوڙ اڏي گجرن تي پيئي ڌوڙاکو7 جوڀن جٺيارو
هاءِ هٺيلا هوڏي پريتم، مند ملهاري، تون ريسارو.
تُون چئه چانڊوڪين ۾ چُوڙا، مون کي چڪ نه هڻندا هوندا؟
کاپي8 کاڌا کُهنبا منهنجا، ٿڌڙا ساهه نه کڻندا هوندا؟
پن ڇڻ واري پيلي پن جان، لُڙڪ نه منهنجا ڇڻندا هوندا؟
پر مون پنهنجا چپ سِبيا هِن، ڪونه پريان ٿي سرد شوڪارو،
هاءِ هٺيلا هوڏي پريتم، مند ملهاري، تون ريسارو.
کوڙ کٽن تي کرڙيون هڻندي، ماڻهو پنهنجي موت مري ويا
ڪن کي ڇوهي ڇولين ٻوڙيو، ٻوهن9 جيئن ڪي باهه ٻري ويا
ڄڻ ته هيا سرهاڻ جا جهوٽا، ڄڻ تي وڄت جا ٺاٺ ٺري ويا
ڪارونجهر جا ڪڪرا ريٽي رت سين ڪوئي راڄ دلارو
هاءِ هٺيلا هوڏي پريتم، مند ملهاري، تون ريسارو.
مون ئي مرکان شيخڻ بڻجي، توکي لاڏا ڳايا ميمڻ
مون ئي ڀرمل ديوي بڻجي، تنهنجا وير چڪايا ميمڻ
مون ئي ٻاگهل ٻائي بڻجي، خلجي کوڙ کپايا ميمڻ
توکي ڏونگر ڏس اماڻي، مون ته ڪيو آه نينهن نيارو
هاءِ هٺيلا هوڏي پريتم، مند ملهاري، تون ريسارو.
چوٽيءَ ٻڪ ٻهار جا پاتم، ڇاڻي پاتم ڇار ڇتن10 ۾
سي ته وڃين ها پريتم پائي، رهجي ويا جي هار هٿن ۾
تو ته چيو هو توکي نيندس، ڏوليءَ چاڙهي روجهه11 رٿن ۾
تون ته وڃين ٿو، مون نه سڏين ٿو، هئه هرجائي تون به اڌارو
هاءِ هٺيلا هوڏي پريتم، مند ملهاري، تون ريسارو.
تنهنجي دم سين رڻمل راڻا کرڙيءَ منجهه کٿوريون لٽجن
ماءُ مياڻي سدا سهاڳڻ ٽلٽيءَ ۾ ٽانڊوڻا ٽمڪن
تنهنجي دم سين ڀورا 12 بلاول! حق موجود جا هوڪا ٻڌجن
تو سين جهوڪ عنايت واري، تو سين ديبل ڏاهر وارو
هاءِ هٺيلا هوڏي پريتم، مند ملهاري، تون ريسارو.
_____
(1.3.4.6.)ٿر جي وڻن جا نالا
2.گونچ
5.ول جو نالو جنهن ۾ گولون لڳن ٿيون
7.ڌوڙهاڻو
8.کپت ۽ ڳڻتي
9.ٿر جو هڪ ٻوٽو
10.کليل ڊگها وار
11.روجهه جوٽيل گاڏي
12.ڀوري رنگ وارا