اسان بن ۾ جيڪي به راتيون لٽايون،
پرهه مک تي جھومڪ جيان سي سجايون.
نه پاتي اسان ڪا به مالها نه پاتي،
چنبيلي وليون هر اڱڻ تي لڳايون.
اها ماٺ مڪلي! چئي ڏي چئي ڏي،
اسان تو ۾ ڪيڏيون ڪهاڻيون لڪايون.
تون اڄ بڻج ڪينجھر، مان بڻجان ٿو ٻيڙي،
وري ڇولين ۾ سمنڊ ڪو سمايون.
پئي چنڊ تڙپيو ستارا پئي مڇريا،
اسان تنهنجيون پلڪون چپن تي گھمايون.
هي لڙڪن جا موتي هي آسن جا کنڊر،
هي پنهنجيون ڪمايون هي پنهنجيون لٽايون.
اسين جوڳي نيريءَ نگر جي ڪنڌيء تي،
پيا جوڻ ڪنهن چنڊ چمڻ لاءِ مٽايون.