مدهوش هئي مرڪي ملي
سمنڊ جهڙيون نيريون اکيون
ٽوٻا به جنهن ۾ ٿا ٻڏن
واريءَ ۾
پير منهنجا ڪيئن کُپن.
هوءَ جا ڊسڪو اڳيان
مدهوش هئي مرڪي ملي
تنهن مٿان
جواني ٿو واري ڇڏيان
پر ڪو سڏ هو
ساهه ۾ اٽڪي پيو
۽ مسافر راهه ۾
ڀٽڪي پيو،
تو مٿان جواني لٽائي ڇڏيم!
۽ هن جي جواني هو ٻوڙي ڇڏيو!!
هوءَ گهوڙي چڙهي
سمنڊ هئي اڪري وئي
مان پاڻيءَ ۾ پرين
عڪس تنهنجو ڏسندو رهيس
۽ ٻڏندو رهيس.
عڪس تنهنجو ڏسندو رهيس.