18 آڪٽوبر 2007ع
”پنڪي“ چڙهي اڄ چنڊ تي
هو سڏيو ننڍي کنڊ کي
هٿ دعا لاءِ هاکڄا،
اکڙين هو روئي ڏنو،
متوالا مرڪي مڙيا
۽ اسٽارگيٽ تي
ستارا ها ڄڻ ٽڙيا.
اکين ۾ آس هئي
چپن تي پيغام ڪو
گيت ها، رڪس هو
هر هڪ ڄڻ مست هو
پرهه جي آس هئي
سالن جي پياس هئي
وقت هو رڪجي ويو
فاصلا مٽجي ويا
بلٽ پروف گلاس کان نڪري
چاندني نروار ٿي
سمنڊ سان هوءَ ساڻ ٿي
ڪناري کي هئي لڳي.
نه خوشي برداشت ٿي
دشمني بيتاب ٿي
بمن جي برسات ڪئي
ڪربلا واري ڪار ڪئي.
گهوٽ ها ڪسجي ويا
روڊ رت سان رڱجي ويا
جان جو جوکو کڻي
”جان“ نثارن ڪئي فدا
عشق سلامت رک خدا.
عشق سلامت رک خدا