رات تنهنجي راهن ۾، نيڻن جو هو نورُ وڇايو
دل جا سڀ دروازا کولي، گلڙن جو هو ٻورُ وڇايو
گلابن کي ڪن ته ڪونهن، پوءِ به ٻڌن ٿا منهنجا سُڏڪا
تون ڇو جانان دور ڀڄين ٿي، وڻن آهي سُور وڇايو
رڃ ۾ ڪيڏا رستا راهون، دل جو هڪڙو رستو آهي
جي نه ملي مونکي مرڪي، ڀل پوءِ ڪيڏيون حُور وڇايو
مٺڙا منهنجا مارون ايندا، ملڪ ملير مونکي نيندا
ڏکيءَ جو هي ڏيهه مٺو آ، ڀل ڪيڏو مونکي ڏُور وڇايو