انڌهيري رات ۾ روئڻ چاهيان ٿو
تنهنجي زلفن ۾ رهڻ چاهيان ٿو
سانوڻيءَ جي مينهن وانگر مٺي
تنهنجي نيڻن مان وسڻ چاهيان ٿو
وار کولي جڏهن تون ٿي هلين
تنهنجي راهن ۾ مرڻ چاهيان ٿو
تنهنجي اکڙين ۾ آ مڌ جو مزو
مان انهن کي پيئڻ چاهيان ٿو
هن شهر جي بي رخي آ ٿڪائي وڌو
تنهنجي ساهن ۾ سمائڻ چاهيان ٿو
زندگي گذري وئي جاڳندي جدائيءَ ۾
تنهنجي ٻانهن ۾ سمهڻ چاهيان ٿو
ڄامشوري جون يادون آهن تازيون اڃان
”مظفر“ انهن يادن سان جيئڻ چاهيان ٿو.
C