عذاب
ارباب بڻجي عذاب
سنڌ کي ٿو ڏکائي
سنڌ کي ٿو سُڪائي
ڪاش! تنهنجو ڪنڌ ڪپجي!
ماءُ توکي ٿڃ نه بخشي!!
پاڻ کي ٿو ”ڄام“ سمجهي
پر چنيسر به هن تي ٿو شرمائي
سنڌ کي ٿالهيءَ ۾ سجائي
غيرن کي ٿو کارائي!!
ڪيان مان ڪهڙو قلم ڪارو
دانگيءَ جهڙو اڳي ئي آهي
ويتر منهن ۾ ٿو ڇائي پائي.
ويتر منهن ۾ ٿو ڇائي پائي.