روح نيڻن جي نميءَ ۾ تر هيو
موڪلاڻي موت جو منظر هيو
پاڻ رمزون، راز سڀ پرکيا اٿم
ساٿ ۾ ساٿي نه ڪو رهبر هيو
سار جا اوٿر هيا راڙو هيو
رات منهنجي من اندر محشر هيو
مون مڃيو ٿئي حسن کي مؤمن جيان
جنهن ڪيو انڪار سو ڪافر هيو
آس جو احساس جو قتلام ٿيو
ڪربلا هو يا هي منهنجو گهر هيو
سچ تنها تيل ۾ ٽڙڪيو پئي
لوڪ سارو ڪوڙ واري ڀر هيو