جي دشمن ڪوٺيان ڪافر ٿيان جي دوست سڏيان ايمان وڃي
ڇو موسم وانگر مٽجي ٿو هي اڄڪلهه جو انسان وڃي
هر رشتو پاڪ پوتر آ ڪو مسجد آ ڪو مندر آ
جو خوشبو ۾ ٿو زهر ڀري سو بڻجي ٿو شيطان وڃي
هت ماڻهو ڪو مجبور نه ٿئي شل ڪنهنجو پٽڪو ڌوڙ نه ٿئي
هن ڌرتيءَ جو مزدور جيئي ٿي اوچو ان جو شان وڃي
ڪلهه رات ڪميني بي ڏوهي ڪاتيءَ سان ڪٺو آ نياڻي کي
ڪنهن دوست ٻڌايو سامهون ڏس هو ماڻهو ٿو حيوان وڃي
مان چنڊ ستارا لاهيندس ۽ سرهي سيج وڇائيندس
محبوب اچي مون ڪمتر جو جي بڻجي اڄ مهمان وڃي
هي ڪوپا ڪنڌ ڪپائيندا هن ڌرتيءَ کي ورسائيندا
هن ديس جو مانُ وڌائيندا جي ويندي آ ڀل جان وڃي