نظر ۾ نينهن جون اڃا ڪي مورڻيون نچن پيون
اندر ۾ اڄ به عشق جون ڪي باهڙيون بکن پيون
منڊن ٿا ماڻا يار جا پکا پرينءَ جي پار جا
دليون قرار کان پري پرار تي رڙن پيون
ٻريو نه ديپ ڪو وري اميد جو ۽ آس جو
هي حسرتون اماس ۾ انڌير ۾ مَرن پيون
ڪُٺو ويو جو مقتلن ۾ ڪات سان ڪٽار سان
انهي جي رت جون روشنيون ڪنهن چنڊ جيئن رسن پيون
گلاب ڇو اُداس ٿي ٻوساٽجي مرن پيا
ڪلين جون تيز رنگتون ڇو اس ۾ اُڏن پيون
ترار هئي نظر تکي ڳڀا ڳڀا ڪري وئي
اکين جون ماڻڪيون ملي ذرا ذرا کڻن پيون
چپن جا چنگ چوريو ڀلي پو ڪنڌ ڪوريو
وڄي وڄي ڪنهن تند جيئن وري اکيون تَپن پيون