مرڪ ڦهلاءُ مان ڦول ڦولاريا
شبنمي واءُ مان ڦول ڦولاريا
عشق موصوف سَنڌ سَنڌ وڍيندو رهيو
روح جي گهاءُ مان ُُُڦول ڦولاريا
حسن جي جوت مان سڀ ڦٽيون روشنيون
سونهن جي تاءُ مان ڦول ڦولاريا
تو جڏهن وصل جو گيت ڳاتو سکي
ڪونج ڪرلاءُ مان ڦول ڦولاريا
ياد ماضيءَ جي ڏاڍي تلخ هئي مگر
وقت اٿلاءُ مان ڦول ڦولاريا
ڪالهه سن مان اٿيو جيڪو آواز هو
ان جي پڙلاءُ مان ڦول ڦولاريا