من جوڳي آ ويراڳي آ
مون مايا موهه تياڳي آ
سئو بار چميو ٿم نيڻن کي
پر پوءِ به تپسيا ساڳي آ
تو پنڌ ڪٽيا پرماڻن جا
مون پنهنجي مٽيءَ جهاڳي آ
هر وقت رهي ٿو رياضت ۾
هي روح گوَيو راڳي آ
آلاپ ڏيئي دل روئي ٿي
دل ٿر جي مائي ڀاڳي آ
ڪو ويڻ جميل کي ڇا ڏيندو
هي شاعر آ بيراڳي آ