شخص هڪڙو اڃا تائين وسري نٿو
جنهن بنا پنڌ جيون جو نبري نٿو
رت جگر جو ڏنو آ مگر پوءِ ڀي
عڪس ڌنڌلو آهي نقش نکري نٿو
اي سکي نيڻ پنهنجا ڪٽورا ته کڻ
ديد کي ڏي اڇل ساهه نڪري نٿو
ڪنهن مسيحا ڏسي نار هڪدم چيو
موت ويجهو اٿس پو به سڌري نٿو
هن دغا جي ڪِني دور ۾ ڀي جميل
جي ڪو وعدو ڪري پوءِ مڪري نٿو