قوم جو جنهن وٽ به غم آ
وڌ کان وڌ سو محترم آ
سچ کي پرکي سگهي ڪو
ايترو ڪاٿي فهم آ
لفظ ٿورا سخت آهن
ميڻ وانگر دل نرم آ
ذات جا بنياد اکڙيا
ها، انا هاڻي ختم آ
موت جو منظر ڏسو هي
زلف ۾ ڪيڏو نه خم آ
ڀٽ ڏڻيءَ جو آستانو
سنڌ ڌرتيءَ جو حرم آ
زندگيءَ جي مقبري تي
روشني اڄ ڪلهه مڌم آ
اڄ جي ماڻهوءَ جو سدائين
انتهائن ڏي قدم آ
هي پراڻي چوٽ ناهي
ڪنهن ڏنو تازو زخم آ
هت حسينائن جا ميڙا
اک ته ناهي آشرم آ