آڪاش آهي ڳاڙهو بي ڏوهه ڪُٺي هوندي
بدقسمت نياڻيءَ کان تقدير رُٺي هوندي
بندوق جي فائر کان پهرين هو ورانڊي ۾
ڪيڏو نه رڙي هوندي ڪيڏو نه ڊُڪي هوندي
جا پَٽ تي پيئي آ بيهوش نڌڻڪن جيئن
سا ڀيڻ نه ڪا ماسي سا ماءُ مُٺي هوندي
تو لاءِ ته ڪاري هئي هوءَ کير جهڙي اُجري
ڪجهه سوچ ته ڪر ظالم ڪنهن لاءِ سُٺي هوندي
ڇا ڪنهن نه ٻڌو هوندو ڇا ڪو نه اٿيو هوندو
جنهن مهل اَسُر ڌاري بندوق ڇُٽي هوندي