برباد ڪيو آ تو موئن جي دڙي وانگي
پر پوءِ به توسان جيءَ زنجير ڪڙي وانگي
ڳل ڳاڙهي تي ڪارو آڪاش مٿان تارو
چمڪي ٿو پيو ڪو تر جهمڪيءَ ۾ ٻڙي وانگي
ڪي نيڻ نديءَ جهڙا ٻي پار جي لاري تي
وچ سير ۾ ٻوڙي ويا سهڻي جي گهڙي وانگي
ڪا مرڪ نچائي وئي من مور پکي ٿر جو
ڏينهن رات وڄي ٿو پيو ڪنهن چنگ چڙي وانگي
ڪلهه رات حجابن جا سڀ بند ٽٽا هڪدم
هن نانءُ کنيو منهنجو جيئن، اوءِ اڙي! وانگي
هر ڳالهه تي ٽوڪين ٿو ڇو پيار کان روڪين ٿو
بيرحم! روش تنهنجي ڪڙڪي پئي ڳڙي وانگي