تنهنجي در کانسواءِ پير ڪاڏي وڃي
تون ٻُڌا اي سکي! هير ڪاڏي وڃي
تو ته ٽوڙي ڦِٽي ڪئي ڳِليءَ ۾ مِٺي!
هاڻ هي نڌڻڪي ڇير ڪاڏي وڃي
سا اڱڻ تي اڃا تائين موجود آ،
تو ڇڏيو ڳوٺ کي ٻير ڪاڏي وڃي
روپ سج ڌج سان سنوَري سَگهي ٿو مگر
من ۾ رهجي ويل مير ڪاڏي وڃي
چودڳي تي گڏياسين اچانڪ ٻيئي
سوچ ۾ سج لٿو، ڪير ڪاڏي وڇي
تو ته اُڇلي ڇڏيا سڀ بنا سوچَ جي
تنهنجي ويڻن سندو ڍير ڪاڏي وَڃي