درد هي اڻ ڳڻيا دوستيءَ جو صِلو
دل چريءَ کي مليو دل لڳيءَ جو صِلو
ڪالهه شاعر کي ماڻهن ٿئي پٿر هنيا
شاعريءَ کي مليو روشنيءَ جو صِلو
خود کي ماري انهن کي حياتيون ڏنيون
ڪنهن به ناهي ڏنو هڪ رتيءَ جو صِلو
گوڙ گهمساڻ ۾ پيار دٻجي ويو
لوڪ آهي ڏنو هي نفيءَ جو صِلو
هڪ خدا کان سوا ڪير آهي هتي
جيڪو ڏيئي سگهي سٽ سچيءَ جو صِلو
اک هي ٽچڪي اڃا ٻيا ڀي ٽانڊا رکو
ڏيو نظر کي ڏِيو عاشقيءَ جو صِلو