هُو جو ڪوٺي تي سنوري چڙهيا شام جو
چنڊ تارا به ان ڏانهن لڙيا شام جو
سرخ ڦهلاءُ آهي شفق جو يا ڪي
نيڻ نيڻن ۾ آهن اڙيا شام جو
خون آلود ٿي ويا افق ۽ زمين
جيئن اکين مان ڪي ڳوڙها ڳڙيا شام جو
سر نگون آهي سورج ، اڳيان سونهن جي
تو نظر جا نگينا جڙيا شام جو
ساري ويڙهي ۾ خوشبو ويئي ڦهلجي
ڪنهن جو چانور اڱڻ تي ڇڙيا شام جو
مون ڏٺو ، اڄ هوائن وڏي چاهه سان
منهنجا جاڙا غزل پئي پڙهيا شام جو