ساز وڳو راز کُليو ٻول ٻُري پيو
تند سندو تاءُ وري ڪنڌ گهُري پيو
مُرڪ منجهان موهه ڦُٽا نينهن نچي پيا
چَپ چُريا خوف ڀُريا چاهه چُري پيو
سانجهه سمي جهانجهه وڳِي پير رمِي پيا
يار بنا رات کان هيءَ جيءُ جهُري پيو
رهبرو ! ويساهه مٿان ساهه به واريو
تاريخ ۾ هر شخص جو ڪردار تُري پيو
کُوهه ، کُنڀيون ، کيت اڱڻ ، چنڊ ، کٽولا
هانوَ مٿان ڳوٺ جو ماحول هُري پيو
ڀاءُ ڏنو گهاءُ هو جو غير سان گڏجي
سنڌ سندي سينڌ ۾ سو ڦَٽ ڪُري پيو
للڪار ۾ ڪا آڳ ڀري ضرب هڻو ڪا
ڄاڻ ڪريو ڏاڍ جو هي ڪوٽ ڀُري پيو
هي ديس دُکي درد مان شل آجپو ماڻي
ماڳ ڏي ڪو پير پٺيان پير سُري پيو