آواز اٿيا آهن، اڀ تائين پڄن شايد
گجگوڙ گهٽائن جا، ٻوڙا هي ٻُڌن شايد
مون خواب سجايا جي، اکڙين جي اشارن تي
شل سونهن جا سپنا هي، مون ساڻ هُجن شايد
هر موڙ تي ماڻهن آ، مون لاءِ سِٽي سازش
هي پير ٿڪل آهن، منزل تي پُڄن شايد
ڪنهن آه هنئي اهڙي، سڪرات وٺي ويئي
ڪنهن شوخ حسينا جو، پورو ٿيو سُخن شايد
هر آس جي پويان ڇو؟ نئين آس کڻي ٿي ڪر
هينئڙي ۾ هزارين ٿا، ويساهه هُڳن شايد
اکڙين کان اڃا تائين، ڇو ننڊ رٺل آهي
احساس جي لامن تي، ٿا خيال لُڏن شايد
مون راهه مٿان جيڪي، گلنار آهن پوکيا
بي ذوق جي پيرن ۾، ڪنڊا ٿي چُڀن شايد
هر شعر جي هر بند ۾، جذبا جي ڀريان ٿو پيو
ممڪن آ انهن مان، ڪي طوفان اُٿن شايد
خاموش هوائن جا، سرٻاٽ سڻان ٿو پيو
ماحول پيو مَٽجي، پيا مچ مَچن شايد
پن ڇڻ جي مند ڏسي، مايوس نه ٿي شاعر
آئندهه بهارن جا پيغام هجن شايد