جگر تئي تي تري جيئون ٿا
اکين ۾ ٽانڊا ڀري جيئون ٿا
صفا اڪيلا صفا ننڌڻڪا
نه ڄاڻ ڪنهنجي ڪري جيئون ٿا
ضمير چئي ٿو جيئڻ نه گهرجي
مگر اوهان کان پري، جيئون ٿا
اميد ڪونهي، ڪا آس آهي
متان ڪڏهن هو وري، جيئون ٿا
ذهن جي اوندهه ختم ٿئي من
ڪو ديپ دل ۾ ٻري، جيئون ٿا
نظر کي هڪ هنڌ ٽڪاءُ ڏيئي
نگاهه توتي ڌري جيئون ٿا