بانسريءَ جو ڪو جڏهن آواز ڦهليو رڃ ۾
جهوپڙن مان زندگيءَ جو راز ڦهليو رڃ ۾
ڏور ڀٽ تي ڪونج هڪڙيءَ جو ٻڌي ڪرلاءُ ڪو
ايئن لڳو ڪنهن نرتڪيءَ جو ناز ڦهليو رڃ ۾
مائي ڀاڳيءَ جي صدائن جا پڙاڏا ريت تي
تن پڙاڏن جي پٺيان ڪو ساز ڦهليو رڃ ۾
اوٺي آيا ڪاهي توڏا ريگزارن جي مٿان
سادگيءَ جو سونهن جو انداز ڦهليو رڃ ۾
فطرتي سو حسن هاڻي حسن ئي ناهي رهيو
ها جڏهن کان بک جو آ باز ڦهليو رڃ ۾