شخصيتون ۽ خاڪا

سيوهڻ جون ادبي شخصيتون (تحقيق)

هي ڪتاب “سيوهڻ جون ادبي شخصيتون” شاعر ۽ ليکڪ مير حاجن مير جو تحقيقي پورهيو آهي.
هي ڪتاب سچائي اشاعت گهر دڙو پاران 2014ع ۾ ساحل پرنٽرس وٽان ڇپايو ويو. لک ٿورا سائين يوسف سنڌيءَ جا جنهن هن ڪتاب جي سافٽ ڪاپي ڏني ۽ مهربانيون مير حاجن مير جون جنهن ڪتاب سنڌ سلامت تي پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني.
Title Cover of book سيوهڻ جون ادبي شخصيتون (تحقيق)

شـهيـد مـخـدوم بـلاول (ولادت 1451 وفات 1522ع)

شهيد مخدوم بلاول جو جنم 14151ع مطابق 855هه ۾ ٿيو. پاڻ ذات جو سمو هو. سندس پيدائش جي هنڌ تي ڪجهه اديبن کي اعتراض آهي. ڊاڪٽر غلام محمد لاکو پنهنجي ڪتاب سمن جي سلطنت ۾ لکي ٿو. مخدوم بلاول جي ڄمڻ جو هنڌ لس ٻيلو آهي. پروفيسر محبوبه علي چنا ٽه ماهي مهراڻ 1964-4 ۾ لکي ٿو ته “مخدوم بلاول اصل ٽلٽي تعلقي سيوهڻ جو رهواسي هو” روزاني “شام” 20 ڊسمبر 2009ع جي اخبار ۾ غلام مرتضيٰ ملڪ پنهنجي مضمون ۾ لکي ٿو “مخدوم حسن مخدوم ادريس جو پٽ هو، جيڪو سنڌ جي ناليواري ۽ مشهور حاڪم ڄام نظام الدين “ڄام نندو” جو ڀاءُ هو. تنهنڪري هن جي دل محلاتن ۾ نه لڳي ۽ هو پنهنجي حاڪم خاندان کان الڳ ٿي سيوهڻ شريف جي ڀر سان ٽلٽي جي علائقي ۾ رهڻ لڳو، اتي ئي مخدوم ادريس کي مخدوم حسن ڄائو. جنهن مان وري مخدوم بلاول پيدا ٿيو.” منهنجي به اها راءِ آهي ته مخدوم بلاول ٽلٽي ۾ ڄائو هوندو. مرزا شاهه بيگ ارغون 926هه 1519ع ۽ 928هه 1521ع ۾ ٽلٽي تي حملا ڪيا. مخدوم بلاول مريدن سميت جنگ وڙهندو رهيو. شاهه بيگ ٽلٽي تي قبضو ڪيو. مخدوم بلاول پنهنجي ديس سان آخر تائين وفادار رهيو. مخدوم بلاول سهروردي طريقي جي شاخ “ڪبرويه” سان وابسطه هيو. پاڻ ڪپڙي اڻڻ جو روزگار ڪندو هو.
سندس خليفا: سيد حيدر شاهه، مخدوم ساهڙ لنجار، مخدوم رڪن الدين، مخدوم حسن مشهور آهن.
مخدوم صاحب جا مريد به تمام گهڻا هيا. پاڻ عربي، سنڌي، فارسي، سرائڪي ۽ ترقي زبان جي ڄاڻ رکندا هئا. پاڻ مريدن کان ڪجهه به نه وٺندا هئا ۽ خليفن کي به منع ڪندا هئا ته ڪنهن کان به ڪجهه نه وٺو. زندگي سادي نموني گذاريو، گهر ۾ جنڊيءَ جو پينگهو يا کٽ رکڻ جي اجازت نه ڏيندو هو. سادي کٽولي تي سمهڻ جو حڪم ڏيندو هو. زالن کي دهريون، حس، ٻاهيون، ڪڙيون، نٿون ۽ ريشمي ڪپڙي پهرڻ جي منع ڪندو هو.
هن بي باڪ بزرگ، سچي قوم پرست کي 929هه 1522ع ان دور جي حڪمران ڪوڙي فتويٰ ملن کان ڏيارائي مخدوم صاحب کي گهاڻي ۾ پيڙائي شهيد ڪري ڇڏيو. سندس شاعري جو نمونو هيٺ ڏجي ٿو.
اول عشق عربي ڄام جو لکيو آهه ڌريا،
آگي احمد لئه ڪيو جلوو جمالا،
ڪارڻ پيدائش پرين جي هتي ڪيو هڳا،
منجهان آهه عشق جي ٿيا عالم آبادا.
علم عقل سين ٿيو ظاهر ظهورا،
“سمي” سر جهڪايو لئه مرڻ ملوڪا،
سر جنين جا سٽ ۾ پيتي تن پڪا.