ناز ڀٽي (ولادت 1944ع وفات 2001ع)
غزل
جٿي تنهنجي پايل جا ڇمڪار ٿيندا،
اتي تنهنجي يارن جا انبار ٿيندا.
سڀاڳو اهو ڏينهن مولا ڪو آڻي،
بدلجي هي انڪار اقرار ٿيندا.
روش طرش تنهنجي اها بد مزاجي،
ڦري، يار ڀي، نيٺ اغيار ٿيندا.
تنهنجي حسن جي هاڪ هر هنڌ هلي پئي،
گهڻن کي پيا خواب ۾ ديدار ٿيندا.
مٺا يار محبوبه هيڪر جي ملندي،
ته پوءِ دور دل تان هي آزار ٿيندا.
نوان “ناز” نخرا وري مسڪراهٽ،
گهڻا عشق تنهنجي ۾ بيمار ٿيندا.
غزل
پري کان پنڌ خالي پيٽ، پروانا هلي آيا،
مٺا مارو ملنگ ۽ مست مستانا هلي آيا.
اتر کان لاڙ کان پنجاب سرحد کان سڄي سنڌ مان،
قلندر تنهنجي نگري ۾ ڪي ديوانا هلي آيا.
گهٽا، گابا، ٻڪر، ڇيلا، ڳئون، ميهون ۽ ڀت ديڳيون،
ڏيڻ هت قسمين قسمين يار نذرانا هلي آيا.
ڪنا ڪوجها، صفا سرڪش، مها مجرم، ڪٽا ڪافر،
قلب ڪاري، منهنجا ڪوري، ڪڍڻ ڪينا هلي آيا.
مري مگسي، ڀٽا، ڀٽي، سمان، سيد، منگي، ماڇي،
لغاري، چانڊيه، بڙدي، چنا، شينا، هلي آيا.
شهر شهباز جا شائق، ٻڌي پٽڪا اوڍي اجرڪ،
ڪنين کاڌو ڳڀو ماني، ڪي نيرانا هلي آيا.