گورڌن محبوباڻي “ڀارتي” (ولادت 1929ع، وفات 2010ع)
گورڌن محبوباڻي “ڀارتي”کي هندستان سرڪار جي وزارت تعيلم پاران ٻارن جي ادب تي 1957ع، 1962ع 1966ع، واسواڻي ايوارڊ، قومي گيتن جي سلسلي ۾ آل انڊيا ريڊيو کان ايوارڊ ملي چڪا آهن. هو سال 2010ع ۾ اجمير شهر (هندستان) ۾ لاڏاڻو ڪري ويو. سنڌي غزل جي اوسر ۾ ڊاڪٽر اياز قادري لکي ٿو. گورڌن ڀارتي جي شاعري انهن ارڏن شاعرن مان هڪ آهي، جن شاعري ۾ نواڻ جو رنگ ڀريو آهي. گورڌن جي غزلن ۾ نئون رنگ نمايان آهي. هو دل جي زخمن کان زياده جهان جي دک جو ذڪر ڪري ٿو. هو داخلي الجهنن بجاءِ خارجي حالتن کي وڌيڪ بيان ڪري ٿو. جو ڏسي ٿو سو ٻڌائي ٿو. هن جي غزلن ۾ گلن جي نزاڪت بجاءِ گلن جي ڪنڊن واري تيزي ۽ تکائي آهي.” سندس شاعري جو نمونو هيٺ ڏجي ٿو:
تون بيقرار دلين کي قرار ڏيندو وڃ،
نه جن کي پيار مليو تن کي پيار ڏيندو وڃ.
چپن سان لال ڳلن تان گلاب چونڊ اچي،
پسي گلي کي به ٻانهن جو هار ڏيندو وڃ.
يقين “ڪلهه” جو ڪٿي؟ ڀروسو سڀان جو ڪٿي،
اسان کي “اڄ” جو رڳو اعتبار ڏيندو وڃ.
سڪن ٿا توکي ڏسڻ لاءِ جيڪي سالن کان،
انهن کي عمر سڄي انتظار ڏيندو وڃ.
سکن جو نور نه يا راهت جي روشني نه سهين،
ڏکن جي ڌوڙ، غمن جو گبار ڏيندو وڃ.
اسان جي درد جي تو وٽ نه جي دوا آهي،
اُداس، روح جگر داغدار ڏيندو وڃ.