سيد فيروز شاهه “دڙائي” بوبڪائي (ولادت 1925ع وفات 1999ع)
ڀرپور جڏهن هئين ته خوشحال سنڌ هئي،
سنڌو توکي پنهنجن ڪنارن ڇڏي ڏنو.
اکيون پٽي ڏسان پيو چوڌاري ڪو به ناهي،
کيسا ٿي ويا خالي ساٿ يارن ڇڏي ڏنو.
آواز بند ٿي ويو، ڳٽڪر ڏئي نه سگهيا،
مجبور ٿي آ ڌڻ کي ڌنارن ڇڏي ڏنو.
پاڻي ختم ٿيو ته هارين به ڏاند ڇوڙيا،
آواز سوز وارو نارن ڇڏي ڏنو.
اضلاق تي قدم بک ۾ رهي نه سگهيو،
پنهنجا به ويا ڀڄي ۽ پيارن ڇڏي ڏنو.
وچڙڻ ڄنگهون اسان جون سمجهي وڃو سبب،
اٺ تي هلڻ ٿيو مشڪل سهارن ڇڏي ڏنو.
آئي خزان ته بلبل ۽ ڪوئل به موڪلايو،
بدلي فضا ته حسن بهارن ڇڏي ڏنو.
اي سنڌ تنهنجو رت پي دشمن ٿلهو ٿيو،
خالي ٿيو جسم جڏهين ته ڌارين ڇڏي ڏنو.
خوش ڪيئن رهي “دڙائي” تو کانسواءِ سنڌڙي،
حاذق هليا ويا ۽ چارن ڇڏي ڏنو.