ماستر محمد پريل سولنگي سيوهاڻي (ولادت 1924ع وفات 1972ع)
“هر قلندر ۾ جا خاص خوبي هوندي آهي، سا هيءَ هوندي آهي ته هو ڪنهن جي گهر ۾ وڃي کاڌو نه کائيندو آهي، خواهه هو سفر ۾ هجي يا حضه ۾ پر جيڪڏهن ڪو سندس رهائش واري هنڌ تي کاڌو يا ڪا ٻي شيءِ خلوص سان پيش ڪندو آهي ته اها قبول ڪندو آهي. بشرطيڪ صدقو، نياز، زڪوات، يا خيرات مان نه هجي، بلڪه خاص نذراني ڪرڻ جي نيت سان آندو هجيس. کاڌو اڪثر سادو کائيندا آهن. جوَن جي ڪش، کچڻي، ماکي، ڌونئرو، کٽاڻ، سائي ڀاڄي ۽ دال هنن کي وڌيڪ پسند ايندا آهن. قلندر جي مجلس ۾ دنيا جون فضول ڳالهيون قطعاً نه ڪندا آهن. هوءِ نهايت پاڪباز، خود دار ۽ غيور ٿيندا آهن. شرڪ، فسق، بدعت، نفاق ۽ اختلاف کان پري ڀڄندا آهن. سياسي خواهه غير سياسي تحريڪن، منافقانه سرگرمين ۽ فرقه بنديءَ جي اُلجهنن سان هنن جو ڪو واسطو ڪونه هوندو آهي، نفاق ۽ اختلاف کان بلڪل پاڪ هوندا آهن. تعويذن ۽ اهڙين ٻين ٽڪساٽن کان پري هوندا آهن. قلندر وڏا صابر شاڪر ۽ باهمت هوندا آهن، هو ڪڏهن به ڪنهن جي آڏو دست سوال دراز نه ڪندا آهن. هر حال ۾ خوش نظير ايندا آهن. هنن جي زندگي نهايت ئي خاموش ۽ پرسڪون هوندي آهي.
(ڪتاب “گلزار قلندر” پهرئين ڇاپي تان کنيل ٽڪرو)