سيد ثابت علي شاهه ڪربلائي سيوهاڻي (ولادت 1153هه 1740ع وفات 225هه 1810ع)
ثابت علي شاهه
ڪربلا جي قتل جي ڪرڪا خبر اي آسمان
ڪيئن ڏٺئي نيزن چڙهيا، شاهن جا سر اي آسمانا
هي خدا جا قطب تارا عرش ڪرسي جُڙاء
ُهي رسول الله جا شمس و قمر اي آسمان
سر هليا نيزي چڙهي تن شام ڪيو پنهنجو سفر
اُن پٺي ماموس قيدي همسفر اي آسمان
ڪا ڏسي چئي هي اجهو منهنجو ادو سرور حسين
آئون سندس همشيره، خوني جگر اي آسمان
ڪا ڏسي چئي هي اجهو منهنجو ابو سائين حسين
آئون سڪينه سک پلي ٿي بي پدر اي آسمان
ڌڙ رهيا رڻ ۾ سي بي ڪفنا دفن جا طالبو
سي دفن تڏهن ٿين جڏهن ايندا هي سر اي آسمان
جيسي هي از هم جدا هي سڀ جلا وطنا جُدا
هن سفر هن سفر هن رڻ وطن ڪنهن جي قبر اي آسمان
عابدين واڳون ورائي هي وطن هو رڻ دفن “ثابت”
ان جي در گدا شام و سحر اي آسمان
*
(2)
ڪربل جو وائي ڏاڍو واقعو،
هي ڪڏهن ٿيو ڪو نه ههڙو حادثو،
ڇا چوي ڪو شرح هن احوال جو،
ڪنهن کي طاقت ناهي ڪري گفتگو،
جنهن ڪنهن هن درد ۾ ڪاماريو دم،
روئي ڪاغذ ڳاريو ۽ ساڙيو قلم،
ٿو ڪري راوي روايت معتبر،
هڪڙو هو اوئي ڪنهن جو راهه بر،
اوچتو اُن جو مديني ٿيو گذر،
آيو جنهن محلي محمد جو گهر،
هڪڙي نينگر اُت پيس ناگهه نگاهه،
در لڳي دلگير رئندي رخ براهه،
در لڳي دلگير رئندي رخ براهه،
خط وٺي هٿ ۾ سر در تي ڌري،
طرف اُوٺيءَ جي اشارا ئي ڪري،
ضعف کئون آزار جي ڄڻ ٿي ڳري،
ياڪ وڇڙيا مائٽ ساريو ٿي مري،
هٿ کنيون ۽ ٿي ڪري دل سان دعا،
اي ادا وٺي الله لڳ اوري آ،
تڏهه هن ٻُڌي اوٺي ڇڪي اٺ جي مهار،
با ادب آيو اچي بيٺو دوار،
رات وئي ٿيو صبح بل صبح قيام،
روز ٿيو بل روز قتل ذوالڪرام،
هر طرف ڪيو فوج اعدا زدهام،
ملحدان ڪونه و اشرار شام،
ٿيا مسلح صف ۾ صف پياده سوار،
شام ڪوفي جا ڪتا ٻاويهه هزار.
*