سفرناما

ڳالھيون ڪيناڊا جي وڻ وڻڪار جون

ھن ڪتاب ۾ سفرنامي جي انداز ۾ لکيل مضمون، نوٽ بوڪ يا ڊائريءَ جا ورق، تاريخي ۽ تحقيقي ليک، ڪئناڊا جي تعليم، فطرتي سونھن، سماجي زندگي، اتان جي وڻج واپار، سھوليتن، ڪيناڊا جي تعليم، ڪيناڊا جي حُسن، نوجوانن جي ڪرت، ٻارن جي تربيت، ڪيناڊا جي سماج جي مثبت ۽ منفي پاسن تي اڻ ڌريو ٿي لکيو ويو آهي. ڪتاب پڙهي اوهان کي ايئن لڳندو ڄڻ اوهان بہ ڪيناڊا گهمي رهيا هجو. ڪتاب ۾ مضمونن سان گڏ سفرنامي نما ڪھاڻيون پڻ شامل آهن.

Title Cover of book ڳالھيون ڪيناڊا جي وڻ وڻڪار جون

ڪاري رنگ جي ٻلي

ڪيناڊي جي ماڻھن جي سٺن گڻن جي تعريف ڪرڻ مان پنهنجو فرض سمجهان ٿو. اسانجي پاڙي ٽيراڪوٽا ۾ هڪ ڪاري رنگ ۽ نيري اکين واري پاليل ٻلي آھي. هيءَ ٻلي رات جو اڪثر ان وقت راتاها هڻڻ لاءِ پنهنجي گشت تي نڪرندي آهي. جڏهن ماڻھو پنهنجي خوابگاهن ۾ آرامي هوندا آھن.
هتي ڪيناڊا ۾ پاليل ٻلين جو ائين گهر گهٽيون نوسڻ ۽ ڪنهن جو ڪو نقصان ڪرڻ ڪو سهنجهو ڪم ناهي. ڇاڪاڻ ته پاليل جانور خاص ڪري پنهنجي گهرن ۾ ٺھيل ۽ رکيل ڪيبن، کڏين ۽ مخصوص ڪيل جاين ۾ رهڻ جا عادي هوندا آھن ۽ ڇڙواڳي جا گهڻو عادي نه هوندا آھن. جيئن اسانجي ڏکڻ ايشيائي ملڪن ۾ عام هوندو آھي پر هيءَ ڪاري رنگ جي ٻلي پنهنجي ڪڌي عادت جي ڪري رات جي پهر ۾ پنهنجي پاڙيسرين سان هاڃان ڪندي وتندي آھي.
ڪيناڊا ۾ عام طور سمر سيزن ۾ گهر ۾ داخل ٿيڻ وقت ماڻھو پنهنجا عام سليپر ۽ جتيون پنهنجي گهر جي صدر دروازي تي لاهي رکندا آھن. تيئين مون به پنهنجي چپل گهر جي ٻاهران لاھي رکي هئي. پنهنجي عادت کان مجبور اها ڪاري ٻلي پنهنجي رات واري گشت دوران منهنجي چپل جو هڪ پادر پنهنجي وات ۾ کڻي رفو چڪر ٿي وئي.
ٻلي جي اھڙي قسم جي ڪارواين جي مونکي اڳ ۾ ڪا خبر ڪانه هئي. ته هتي ڪا اهڙي بد فضيلتي ٻلي به رهندي آھي. جيڪا ماڻھن جا پادر کڻي وڃي پنهنجي گهر ۾ اسٽور ڪندي آھي. پنهنجي چپل جي هڪ پادر جي غائب ٿيڻ واري پريشاني کي هفتو کن گذري ويو، تڏهن مون پنهنجي ننهن کي ٻڌايو ته منهنجي چپل جو هڪ پادر غائب آھي . تنهن تي هن وراڻيو؛ ”چاچا توهان جي وڃايل چپل جو پادر توهان کي ڏينهن ٻن ۾ ملي ويندو توهان فڪر نه ڪريو“. مون وٽ هڪ ٻيو سليپر هو مون تنهن مان پئي ڪم هلايو.
سمر سيزن جي اڄوڪي دل لڀائيندڙ جهڙالي شام جو مان ميجر اوڪس روڊ لتاڙي ميجر اوڪس پارڪ جي هڪ هندوستاني ڪچھري باز پٽيلن ۽ گجراتين جي جٿي سان ڪچھري ڪرڻ لاءِ نڪتس ته ٽيرا ڪوٽا چونڪ جي وراڻي وٽ ليٽر باڪس جي ڀر ۾ گرائونڊ تي رکيل نيري ۽ سائي رنگ جي پلاسٽڪ ڪارٽن تي منهنجي نظر پئي جن مان هڪ ۾ مطالعو ڪيل ڪتاب. رسالا ۽ اخبارون رکيل هيون ۽ ان تي هڪ نوٽس لڳل هو ته ڪو به هتان ڪتاب. رسالا ۽ اخبارون پاڻ سان پڙھڻ لاءِ کڻي وڃي سگهي ٿو. اهڙي طرح سائي رنگ جي ڪارٽن تي نوٽس لڳل هو ماڻھو پنهنجون وڃايل شيون پاڻ سان کڻي وڃن. مون وڃايل شين واري باڪس ۾ جهاتي پائي ڏٺو ته ان ۾ منهنجي وڃايل چپل وارو پادر رکيل هو. جيڪو مون پلاسٽڪ شاپر ۾ وجهي پاڻ سان کنيو.
هتان جي سماج جي ماڻھن جي اهڙين سٺين ۽ سهڻين عادتن ۽ سهڻن سماجي روين کي اسان ڪيترو نه قدر جي نگاھ سان ڏسنداسين ته ماڻھن جي وڃايل شين کي انهن جي مالڪن تائين پهچائڻ جي ڪوشش وارو هنن جو جذبو ڪيتري قدرنه تعريف جوڳو آھي.جڏهن ته هتي ٽيراڪوٽا (پاڙي جو نالو) ۾ هر مذھب، رنگ، نسل ۽ زبان ڳالهائيندڙ ماڻھو رهائش پذير آھن ۽ سڀني ۾ اهڙي قسم جي سماجي روين وارا جذبا موجود آھن.
**