سفرناما

ڳالھيون ڪيناڊا جي وڻ وڻڪار جون

ھن ڪتاب ۾ سفرنامي جي انداز ۾ لکيل مضمون، نوٽ بوڪ يا ڊائريءَ جا ورق، تاريخي ۽ تحقيقي ليک، ڪئناڊا جي تعليم، فطرتي سونھن، سماجي زندگي، اتان جي وڻج واپار، سھوليتن، ڪيناڊا جي تعليم، ڪيناڊا جي حُسن، نوجوانن جي ڪرت، ٻارن جي تربيت، ڪيناڊا جي سماج جي مثبت ۽ منفي پاسن تي اڻ ڌريو ٿي لکيو ويو آهي. ڪتاب پڙهي اوهان کي ايئن لڳندو ڄڻ اوهان بہ ڪيناڊا گهمي رهيا هجو. ڪتاب ۾ مضمونن سان گڏ سفرنامي نما ڪھاڻيون پڻ شامل آهن.

Title Cover of book ڳالھيون ڪيناڊا جي وڻ وڻڪار جون

جهيل پري

ٻه ڏهاڙا اڳ آئون هڪ سهڻي جهيل جي ڪنٺار تي شام جو پهر گذاريندي ڪجهه تصويرون ڪڍيون هيون. هتان جو وايو منڊل ۽ ڍنڍ جو حسن لاڙڪاڻي واري گهاڙواه سان گهڻي ڀاڱي ميل کائي پيو. جڏهن اڻويهه سو سٺ پنجھٺ جي زماني ۾ اهو پنهنجي عروج جي بلڪل پوين پساون ۾ هو. پوءِ به لاڙڪاڻي جي جهونن سڄڻن کي ان جي ڪنارن تي زيتونن، کارڪن ۽ انبن سان ڀريل ٻيڙين جي سهڻي تار، اوسي پاسي جي وڻن ۽ سھڻن ٻوٽن جي گلن گلڪارين مان اٿندڙ ھٻڪار، کارڪن، زيتونن، انبن ۽ ليمن جون لذتون ۽ خوشبوؤن هاڻي به اوس خوابن ۾ اينديون هونديون. هن وقت آئون اهڙو ساڳوڻو واتاورڻ ڏسي هن ڍنڍ تي دل هاري ويٺس، اهڙي خوبصورت شام ۽ شام جي ٿڌڙي ھوا جي مڌرائتي ماحول ۾ مگر هن ويراني ۾ مون پنهنجي سامهون هڪ عورت کي ايندي ڏٺو جيڪا پري کان جل پري کان ڪا گهٽ نه پئي لڳي، هن جي سهڻن قدمن جي چلت مونکي ڀلي لڳي، ڍنڍ جي ڪانئر پکين کان لينس جو رخ آهستي مگر ڪجهه خفيف ۽ خفيه انداز ۾ هٽائيندي هن جو فوٽو ڪڍي ڍنڍ جي ڪناري تي کتل لوهي گرل کي ٽيڪ ڏئي بالم ٿي بيهي رهيس.
جيستائين هوءَ مون وٽ پهچي دل ۾ اچي ڦڦڙي لڳي ته يار هن ڏسي ته نه ورتو هوندو بس پيشاني تي پگهر شروع، دل جي ڌڙڪي جي رفتار ٻيڻي ۽ ٻيڻي کان ٽيڻي ٿي وئي ان جو سبب هي هو ته هتان جو قاعدو ۽ قانون نهايت سخت ڇا پر سخت ترين آ، جي هن واتين وڻين به پڇا ڳاڇا ڪئي، يا بنا اجازت منهنجي ڪلڪ ڪرڻ جي پوليس کي فونڪ اطلاع ڪيو ته مان وزيٽر جي حيثيت وارو ته هڪ ڦوڪ ۾ ڊي پورٽ ٿي ويندس، پر جي هوءَ اهڙو قهر نه به ڪري ۽ ڪاوڙ جو اظھار ڪندي ٻه ٽي گٿا يا ابتا سبتا اکر چئي وجهي ته به هن اڇي ڏاڙھي ۾ مان اڌ مري ويندس. جڏهن هوءَ قريب آئي ته آءٌ ڏانهس ڏٺو مگر خوشگواري واري انداز ۾ ڇاڪاڻ ته ڪيناڊا ۾ ڪنهن کي ڀي مسڪرائي ڏسڻ بهترين عمل ڄاتو ويندو آھي، خاص طور عورتن ۽ ٻارن کي.
ايتري ۾ هوءَ بلڪل ويجهو اچي وئي ۽ نهايت سهڻي انداز ۾ مسڪرائيندي سلام ڪيائين. هتي ماڻهن جو انداز اهڙو ئي هوندو آ مگر پهرين ميل ملاقات ۾ هيلو هاءِ يا گڊ مارننگ ۽ گڊ ايوننگ تائين کيڪار رهندي آھي. منهنجا سڀئي خدشا دور ٿيا ساهه ۾ ساهه پيو ائين محسوس ٿيو ڄڻ منهنجي جان بخشي ٿي.
**