مولانا اشرف علي ٿانوي جي ٻڌل ليڪچر جو ٽڪرو
جيڪي ماڻهو اسلام جي خذمت ڪرڻ چاهين ٿا انهن کي کپي ته پهرين پنهنجي اصلاح ڪن. جڏهن پاڻ صحيح ٿي ويندا ته اسلام به صحيح ٿي ويندو. اخبار ۾ ڪنهن ريفامر جو مضمون ڇپيو آهي ته “ڪيترائي غير مسلم جيڪر مسلمان ٿي وڃن پر پنج وقت نماز هنن کي روڪي ٿي. ان ڪري اسانجي علمائن کي کپي ته هو اسلام مان نماز کي ڪڍي ڇڏين.”
آئون ٿو چوان اسلام مان نماز ڪڍڻ تي اسلام نالي جو به نه رهندو ۽ اها اسلام جي ترقي نه پر ڪُفر جي ترقي ٿيندي ڇو ته نماز جهڙي فرض کان انڪاري ٿيڻ ڪفر آهي. اسلام جي ان طرح سان خذمت ڪرڻ ائين ٿيندو جيئن هڪ پوڙهيءَ جي گهر ۾ شاهي باز اچي ڪريو. هن پوڙهيءَ ڪڏهن باز نه ڏٺو هو سو هن جڏهن باز جي هيڏي وڏي چهنب ڏٺي (سا به مڙيل) ته چوڻ لڳي ”هاءِ هاءِ! تون اَن ڪَڻا ڪيئن کائي سگهندو هوندين جڏهن ته تنهنجي چهنب چٻي ٿي وئي آهي!“ ان کان پوءِ قينچيءَ سان هن جي چهنب ڪٽي ڇڏي ۽ پوءِ مڙيل ننهن ڏسي هن کي باز تي اڃان به وڌيڪ قياس آيو. ”هاءِ الا! ڪنهن تنهنجا ننهن به نه ٺاهيا آهن تون هلندو ڪيئن هوندين!“ اهو چئي پوڙهيءَ باز جا ننهن به ڪَتري ڇڏيا. پوءِ ڊگهيون ڊگهيون کنڀراٽيون ڏسي چوڻ لڳي ”هيڏي وڏي بار سان تون واقعي ڪيئن اُڏامي سگهندو هوندين؟“ پوءِ قينيچيءَ سان هن جا کنڀ به ڪٽي ڇڏيا. هن پوڙهيءَ پنهنجيءَ پَر ۾ باز سان ته وڏي همدردي ڪئي پر حقيقت ۾ هن باز کي برباد ڪري ڇڏيو. جڏهن بادشاهه کي ڳولا بعد خبر پئي ته سندس شاهي باز هڪ پوڙهيءَ جي گهر ۾ آهي ته هن ان کي گهرايو ۽ پنهنجي باز جي هيءَ کُٿل حالت ڏسي کل به آيس ته افسوس به ٿيس. ٻئي ڏينهن بادشاهه حڪم ڏنو ته هن باز کي شهر جي بازار ۽ گهٽي گهٽي ۾ گهمائي پڙهو ڏنو وڃي ته جيڪو ماڻهو پنهنجي قدردان مالڪ کان جدا ٿي بيقدرن جي ور چڙهندو ان سان هيءَ ئي ويڌن ٿيڻي آهي.
ته سائين! اسان به اسلام جي اهڙي ئي خذمت ۽ حفاظت ڪري رهيا آهيون جهڙي هن پوڙهيءَ شاهي باز جي ڪئي. آئون چوان ٿو ته نماز يا ڪو ٻيو فرض ڪڍڻ تي اهو مذهب اسلام ڪيئن ٿو ٿي سگهي. اسلام ته خدا طرفان موڪليل مذهب آهي جنهن جي حفاظت جو وعدو الله تعاليٰ پاڻ ڪيو آهي. ان ۾ ڪنهن به ماڻهو جي ذاتي راءِ يا تبديلي نٿي هلي سگهي.
اسلام جي ترقي اسان مسلمانن جي ترقي آهي ۽ اسان جي گهٽتائي اسلام جي گهٽائي آهي.