غزل
اي پير مغان هن دور کان اڳ تو وٽ ته ايهو دستور نه هو
الله جو تو ۾ جلوو آ، زاهد مان پت ڪيان ڪيئن
ڪلهه چهرو چتائيم تنهنجو افسوس مگر پر نور نه هو
هر شئه تي رسائي آ تنهنجي پر همت مردان آ شرط اول
هي تنهنجو چوڻ آ يار عبثَ، مان ڇا ڪريان مقدور نه هو.
هر برمِ جنون ۾ ذڪر هيو سر سانگين تان قربان ڪجي
ڪنهن عقل و خرد جي محفل ۾ هيهات اهو مذڪور نه هو
واهه خوب ڏنو آه مصرع طرح هي بزم ادب وارن مون کي
ڪو عشق ۾ رسوا ڪين ٿئي دنيا کي ته هي منظور نه هو.