مورک مستانه
شمع ٻاريو متان! مسڪين پروانه مري ويندا
سبب ڪهڙي؟ ڪري ٿو زلف جي زنجير کان آجو،
اها جي بي رخي آهي ته ديوانا مري ويندا
حياتي ڇا ڏئي سگهندا. ڪنهين بيمار کي حاذق،
جڏهين ايندي قضا، سي پاڻ فرزانه مري ويندا
خدا جو سنهن اگر تو بيوفائي ڪئي ته پاڻيهي،
سسئي ۽ سُهڻيءَ وارا ڀي افسانه مري ويندا
ڏسن ٿا ظرف تنهنجو اي پير مغان متان سمجهين
نه ملندي تو وٽان جي مئه، ته مستانه مري ويندا
رڳو مسڪين ۽ عاجز اجل جو کاڄ ڪونهن پڻ
رکن جي شان ۽ شوڪت ٿا سي شاهانه مري ويندا،
امر ٿيندا رڳو ممتاز سي جي نيڪ مقدس لئه
ملائي موت سان اکيون دليرانه مري ويندا
***