مهاڳ
شاعري ڪُن فيڪون جو پڙاڏو آهي
جنهن جي ڪري تخليق ٿيل
۽ تعمير ٿيندڙ ڪائنات ۾
ٻيون ڀانت ڀانت جون ڪائناتون جڙيون رهن ٿيون
شاعري پاڻ مرادو ڦٽندڙ قدرتي جهنگ آهي
شاعري ماڻهوءَ کي پنهنجو پاڻ ياد ڏياريندي آهي
شاعري شاعر کي سوليءَ تي چاڙهيندي آهي
۽ پاڻ سينن تي چڙهي ويهندي آهي
زندگي شاعريءَ ۾ ڏوپندي آهي
شاعريءَ جو ڪتاب شب برات جي رات وانگر هوندو آهي
جنهن ۾ هر صنف سجايل گهر وانگر لڳندي آهي جنهن ۾ تشبيهون ۽
استعارا ڏيئن۽ميڻ بتينوانگر ٻرندا آهن ۽ خيالن جي ڦٽاڪا وڄندا
رهندا آهن
شاعريءَ جو ڪتاب چيٽي چنڊ جي رات آهي
جنهن ۾ سهاڳڻيون ورن سان چنڊ ولين جيئن ويڙھجي وينديون آهن
شاعريءَ جو ڪتاب هوليءَ جو ڏڻ آهي
جيڪو پڙهندڙ کي ڪائنات جي سمورن رنگن۾ رنگي ڇڏيندو آهي
شاعريءَ جو ڪتاب ستارن ڀريو آسمان آهي
جيڪو پڙهندڙ کي ڪڏهن به اونداهي ساگر ۾ ٻڏڻ ناهي ڏيندو
شاعريءَ جو ڪتاب يونيورسٽيءَ ۾ گذاريل ڏينهن جهڙو لڳندو آهي
اهي ڏينهن جيڪي انسان کي ڪڏهن به پڙهو ٿيڻ ناهن ڏيندا
شاعريءَ جي ڪتاب ۽ ڏياريءَ جي رات ۾ ڪوبه فرق ناهي
خدا جيڪڏهن پنهنجي ڀر ۾ ڪنهن کي ويهاريند ته اهو شاعر ئي هوندو
شاعر مٽيءَ جا ملائڪ آهن
شاعر جي بدن مان شاعريءَ پگهر جي ڦڙن جيان وهندي آهي
شاعر جي جسم تي نظم وارن وانگر ڦٽي پوندا آهن.
شاعر سمورا جهان پنهنجي جهول ۾ کنيون وتندو آهي
شاعري وان گوگ جو پنهنجو ئي ڪن ڪپڻ واري ديوانگي آهي
شاعري جيڪ لنڊن جو سڙندڙ گهر آهي
شاعري ڪاواباتا جي تنهائي ۽ زندگيءَ کان موڪلاڻي آهي
سقراط جو زهر پيئڻ شاعري آهي
منصور جو سوليءَ تي چڙهڻ شاعري آهي
مخدوم بلاول جو گهاڻي ۾ پيڙجڻ شاعري آهي
هيمنگوي جي خودڪشي ڪرڻ شاعري آهي
سهڻيءَ جو درياهه ۾ دلي تي ترڻ ۽ ٻڏڻ شاعري آهي
راءِ ڏياچ جو پنهنجن ئي هٿن سان پنهنجو ڪنڌ ڪپڻ شاعري آهي
سورٺ جو جيئري ڏاگهه تي چڙهي سڙڻ شاعري آهي
شاعري سسئيءَ جو پنڌ آهي
شاعري مومل جا ماڻا آهن
شاعري راڻي هو رسامو ۽ مومل جو انتظار آهي
شاعري ليلان جون ميڙون ۽ منٿون ۽ آزيون نيزاريون آهن
شاعري سچل جي سرمستي آهي
شاعري غريب بار جي ڪِري پيل خرچي وارو ڏک آهي
شاعري غريب ٻار جي رانديڪن واري حسرت آهي
عيسيٰ جي صليب تي چڙهڻ شاعري آهي
شاعري تهذيبن جا کنڊر آهي
شاعري وڻ جي وڍجڻ جو غم آهي
شاعري چي گويرا جي جدوجهد آهي
پريشانيءَ واريحالت ۾ ذهن جي آڱرين مان ٺڪاءَ ڪڍڻ شاعري آهي
شاعري روحاني بيچينيءَ من جي آرس ڀڃڻ وانگي آهي
آرٽ جي آئيني شاعري ڪائنات جو عڪس آهي
نظم پاڻيءَ تي شفق جهڙا هلڪا آهن
نظم پاڻيءَ ڳڀا ڳڀا ٿيندڙ چنڊ ۽ ٽڪرا ٽڪرا ٿيندڙ سج آهن
نظم پکين جي اڏامڻ واري سگهه آهن
نظم هٿ مان ڪري گرهه آهن
نظم وان گوگ جهڙن ديوانن جا ڪپيل ڪن آهن
نظم شاعرن جا شناختي ڪارڊ آهن
نظم اسڪول وڃڻ کان نٽائيندڙ ٻارن جا بهانا آهن
نظم باک جهڙا هلڪا ۽ چمين جي آواز جهڙا مڌر آهن
ساهن جي سرٻاٽن جهڙا نظم پڙهڻ سان دماغ جي هٿن ۽ دل جي اکين ۾
پنهنجارنگ ڇڏي ويندا آهن
نظم نظرن جون نينڍيون آهن
نظم بي خوديءَ جي حالت ۾ رلندي وڃايل سينڍيون آهن
نظم رات جو خوشيءَ ۾ ننڊ نه اچڻ جهڙيون ڪيفيتون آهن
ڪتڪاڙين جهرا نظم جڏهن مکڙيون ٻڌنديون آه ته اهي ٽڙي پونديون
آهن. ۽ جڏهن گل ٻڌندا آهن ته اهي کل ۾ ويڙهجي ويندا آهن
نظم پورهيت جي هٿ ۾نڪتل لڦون آهن، جن کي هيرا به هميشه حسرت
وچان ڏسي پيا سڙندا آهن
نط ماچيس جو گندرفي تيليون آهن
ان سڀ جوي باوجود به ڪن اياڻن ۽ اڀاڳن جي نظر ۾ نظم گلن تي پوندڙ
ماڪ جيترا غير اهم ۽ ملندڙ خلوص وانگر هروڀرو آهن
نظم جدا ٿيڻ مهل موڪلائڻ وانگر اجايا آهن
نظم هن چالاڪ دور ۾ درويشيءَ وانگيان کلڻ هاب آهن
نظم هن ٺڳ زماني ۾ سچائيءَ وانگي فرسوده آهن
نظم هن گليمر واري دور ۾ ثقافتي لباس وانگي ڄٽپائي آهن
نظم هن نج سائنسي دور ۾ ڪُند ذهن ۽ پٺتي پيل ٽين دنيا جهڙا جذباتي
آهن. جن کي جيڪر هنڌتيءَ تان ئي ڏيهه نيڪالي ئي ڇڏجي
بادشاهن جي نظر ۾،پنهنجو حق گهرندڙ باغين جهڙا نظم واجب القتل
آهن.
نظم جهانگيلي گُلَ آهن.جيڪي ڪنهن هٿراڌوٿڌي ڪيل يا گرم ٿيل
بند ڪمري جي گلدان سجائي نٿا رکي سگهجن. يا پنهنجو ادبي ذوق يا
مطالعاتي داٻو ويهارڻ لاءِ نٿا ٻڌائي سگهجن پر پوءِ به انهن سان جُٺِ
ٿيندي رهي ٿي.
نظم پنهنجي وطن ۽ قوم جي حفاظت لاءِ فلسطيني ٻارن جي هٿن ۾
کنيل پٿر آهن
نظم رت روئيندڙ انقلابي اکيون آهن
هر شعر مون لاءِ نئين ڄاول ٻار جي پهرين رڙ آهي. جنهنجي ٻڌڻ سان
اندر جي دنيا گونجي پوندي آهي۽ تاحياتي ان جي پڙاڏن جا پڙلاءَ پيا
ٻڌبا آهن
شاعري ويامندڙ عورت جون رڙيون آهن
شاعر کي ننڊ نه اچڻ انهيءَ ڳالهه جي نشاندهي آهي ته وٽس شاعري
پهچي چڪي آهي
شاعري اوجاڳن جي پيرن جا نشان محفوظ ڪندي آهي
۽ ننڊ ۾ ڏٺل خوابن جا به
رات پکڙجڻ لڳي آهي. شاعري اجها پهتي
ننڊ نٿي ڪرڻ ڏئي. تنهنجي سار کان وڌ چچولي آهي شاعري
منهنجا اوجاڳا شاعري بڻجي ويا.
ڀلي کڻي ڇا به چوي پر شاعري بڻجي ويا.
ڀلي کڻي ڇا به چوي پر شاعر دَهريو ٿيندو ئي ناهي
جيڪي نهن به خدا ناهن مڃيندا. لامذهب هوندا اهن.
اهي به شاعريءَ تي ايمان آڻيندا آهن.
عورت جي بدن جي خوشبو
۽ ڪتابن جي سڳنڌ ۾ مان فرق محسوس ناهيان ڪري سگهندو.
[b]شڪيل احمد
[/b]Cell No: 03350027554