پاڻ آهيون پرين
سياري جا اداس وڻ
جن مٿان ويهندي خوابن جا پکي
غمگين ٿي وڃن ٿا
درد ڪوهيڙي جيان
ويڙهي ٿو رکي
ٿڌين هوائن جيان ڳڻتيون
اسان جا پن ٿيون ڇاڻن
سرنهن ڦولار جي ڀرسان
چهچ سائي پوک ۾
پاڻ آهيون پرين پلال جي کوڙ جيان
ٻهڪندڙ ڳلڙن جيان
پاڻ آهيون پرين سياري جا اداس وڻ
پنهنجي ڇانو هيٺ
ويهڻ لئه ڪو تيار ناهي
*
2013