پير منهنجا لکندا ٿا وڃن
نظم آوارگيءَ جو
شهر تنهنجي جي گهٽين جي لڪيرن مٿان
سفر جون سٽون
جن کي هوا گنگنائيندي ٿي وڇي
چنڊ نوڙي ڌيان سان ٿو تن کي پڙهي
شهر تنهنجي جون بتيون
مونکي اکيون ٿيون هڻن
۽ عمارتون عورتن وانگر
غور سان ٿيون ڏسن
آءٌ سوڳوار سيلاني
آءٌ اشڪبار جاني
سنڌونديءَ جيان
تنهنجي شه ماهتابيءَ منجهان
ڄڻ پر اسرار واديءَ منجهان
وهندو وڃان ٿو
ٻين کوڙ سان رولاڪ نظمن وانگي
سمنڊ جي ڪناري پهچي
هي نظم به آهي پورو ڪرڻو
سمنڊ ۾ آهي ڇوڙ ڪرڻو
هڪ ڪتاب جو آهي توڙ ڪرڻو
*
2014