شاعري
اداس راڳي، خاموش ساز
. ھي ڪتاب نوجوان شاعر شڪيل احمد جي نثري نظمن جو مجموعو آھي. مھاڳ ۾ شڪيل لکي ٿو:
”شاعري ليلان جون ميڙون ۽ منٿون ۽ آزيون نيزاريون آهن، شاعري سچل جي سرمستي آهي، شاعري غريب بار جي ڪِري پيل خرچي وارو ڏک آهي، شاعري غريب ٻار جي رانديڪن واري حسرت آهي، عيسيٰ جي صليب تي چڙهڻ شاعري آهي، شاعري تهذيبن جا کنڊر آهي، شاعري وڻ جي وڍجڻ جو غم آهي، شاعري چي گويرا جي جدوجهد آهي، پريشانيءَ واري حالت ۾ ذهن جي آڱرين مان ٺڪاءَ ڪڍڻ شاعري آهي، شاعري روحاني بيچينيءَ من جي آرس ڀڃڻ وانگي آهي، آرٽ جي آئيني شاعري ڪائنات جو عڪس آهي، نظم پاڻيءَ تي شفق جهڙا هلڪا آهن.“
”شاعري ليلان جون ميڙون ۽ منٿون ۽ آزيون نيزاريون آهن، شاعري سچل جي سرمستي آهي، شاعري غريب بار جي ڪِري پيل خرچي وارو ڏک آهي، شاعري غريب ٻار جي رانديڪن واري حسرت آهي، عيسيٰ جي صليب تي چڙهڻ شاعري آهي، شاعري تهذيبن جا کنڊر آهي، شاعري وڻ جي وڍجڻ جو غم آهي، شاعري چي گويرا جي جدوجهد آهي، پريشانيءَ واري حالت ۾ ذهن جي آڱرين مان ٺڪاءَ ڪڍڻ شاعري آهي، شاعري روحاني بيچينيءَ من جي آرس ڀڃڻ وانگي آهي، آرٽ جي آئيني شاعري ڪائنات جو عڪس آهي، نظم پاڻيءَ تي شفق جهڙا هلڪا آهن.“
- 4.5/5.0
- 290
- 90
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- شڪيل احمد
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سمورا حق ۽ واسطا ليکڪ وٽ محفوظ
- سنڌ سلامت پاران:
- ارپنا
- پبلشر پاران
- مهاڳ
- نثري نظم
- هڪ نور جي لاٽ ٿي نڪري
- منهنجي دل
- لفظن جي ڍانچي سان آءٌ
- جهڙي طرح
- گذرندڙ وهيءَ جي
- تون رڳو
- هي ته ڏس
- ڳالهه ٿا ڪن
- محبت جي مانگرمڇ کان
- هر ڳوڙهي جو پنهنجو ذائقو آهي
- چانهه وانگي چُلهه تي رکي مون کي
- منهنجو من موگلي آهي
- ڇوڪريون به
- فرشتي بي سَتو پيو آهيان
- وقت جي دونهين ۾ هر شئي
- مان ڦٽ پاٿ جي ڪناري
- مان جڏهن ٻاهران
- مارويءَ جي ڳوڙهن سان
- ماڻهن سان
- اڄ هڪ ڪتاب
- خوديءَ خلاصو ڪيو مون کي
- جبران جي صليب بدن تي
- هُن آفريڪن ڪاري گلاب جي
- ڪائنات ڪيڏي خالي پئي آهي
- مان وقت جي مهانڊي ۾
- دل کي ڳاڙهي بتيءَ جيان ٻاريون
- وڇوڙو ڄمندو ئي بلوغت واري حالت ۾ آهي
- ڪائنات جي بدترين مخلوق
- اسلام کي اهڙا ڏينهن به ڏسڻا هيا
- زنگ آلوده روحن کي
- هو جڏهن ستل هوندو آهي
- ڌرتيءَ وانگي
- ڪاري برف
- ڪاري برف
- هڪ عورت ڪيل وانگيان
- مونکي اها خبر نه هئي ته هڪ ڏينهن
- جي بابا مونکي توسان گڏ پڪڙي وجهندو
- مان باغي پکي آهيان
- مان ڪنهن جو به ناهيان
- مان عشق جي اڻڄاڻائي تهذيب آهيان
- مان عشق جي اڻڄاڻائي تهذيب آهيان
- مان پاڻ کان ڪاوڙيل آهيان
- ٻار ناهن رهيا هاڻي
- چرچ جي چهنب ۾
- ڌرتيءَ جي خواب جهڙو
- پيءُ جي گهر کان
- عشق جي آزاديءَ کان بغير
- زندگي مسلسل بغاوت آهي
- هوءَ گلابي آسمان آهي
- بجليءَ جون تارون تنهنجا وار
- هن مون کي مون منجهان آزاد ڪيو
- ننڊ ۾ ٻارڙن جا
- ڳوهيل اٽي تي
- بهار جا ڏينهن
- ڪمري ۾
- سرنهن ڦولار سان گڏ
- پاڻ آهيون پرين
- شام جو دريائي پل مٿان
- بي خياليءَ ۾ منهنجي نظمن جون
- ڪاراٽجي ويو آهي
- پير منهنجا لکندا ٿا وڃن
- مينهن ۾ ڀنل پوپٽ جيان
- مونکي ڪنهن به طرف جي
- عورتون اڪيلائيءَ ۾
- گهمسان متل آ سمنڊ ۾
- ننڊ مون لاءِ نرواڻ آهي
- وڻ بغير ڇانو جي ٿي پيا آهن
- ڏئي ريل جي پٽڙي وڃان ٿو
- نئين سال جو
- ايڪتا جي ڪويتا
- جڏهن به مان
- ڪجهه به ڪندڙ فنڪار آهي
- اڃا تائين انسان
- ڏاهپ سان
- ڏينهن جي سڀ کان ڏکاري پهر
- اداس راڳي
- هو جمالو
- مشينن سان مٽي مائٽي ڳنڍيندڙ
- هي مُهذب مُنافقن جو دور آهي
- چٻاڙي خيالن کي
- پيو آهيان مُنهن ڀر ستو
- رُٺل آهي روح مون کان
- جڏهن مان پنهنجي چوٽيءَ تي چڙهي
- خواب وڏا بشني آهن
- جيڪو ڪنهن به اُڀ تي اُڀريو ناهي
- گهٽيءَ ۾ چونڪ تي
- مان رات کي
- مون وٽ جيڪي به ڪتاب آهن
- اڄ پاڇن کي پاڻ ۾ ملڻ ڏي
- محبت اهو سمنڊ آهي
- سچ ٿو چوان
- چٻا ڪوڪا
- هيءَ عجيب ڪهاڻي آهي
- ڇپجڻ کان پهريائين
- درياءِ نيل آهين
- تون خدا جي ڳُجهن جو دستاويز آهين
- لفظن جي معنيٰ ئي مٽجي وئي آهي
- بئڪ ٽائيٽل پيج