مان باغي پکي آهيان
صليبي اُڏام آهي منهنجي
ڪنهن به رشتي ۾
مون سان رشتي رکڻ جي جرئت ناهي
مون کي ته تخليق ڪندي
خدا به ڏڪي ويو هيو
مان ڪنواري ٿڃ جهڙو پليت آهيان
منهنجي دل جا اربين رنگ آهن
پر منهنجو دماغ بي رنگ آهي
منهنجون اکيون
اڪيلائيءَ جي اربين سالن جو
اتهاس آهن
منهنجي من ۾ معاشري جو اڃان تائين بنياس ئي ناهي پيو
مون منجهه اڃان انساني ارتقا اک ئي ناهي پئي
مان فطرت جي انا آهيان
متروڪ ٿيل محبتن جو
مان محافظ آهيان
مان اهو آسمان آهيان
مان اهو آسمان آهيان
جنهن منجهه سڙيل ستارا لڙڪن ٿا
جلا وطن چَنڊُ
مون ۾ ئي پڙڏاءُ ڪندا آهن
شام جو سج منهنجي ئي پيماني ۾ ٻڏندو آهي
لاوارث سيارن جي
مون ۾ ئي پڙڏاءُ ڪندا آهن
شام جو سج منهنجي ئي پئماني ۾ ٻڏندو آهي
لاوارث سيارن جي
مون ۾ ئي سنڀال ٿئي ٿي
مئل نديون مون ۾ ئي ڇوڙ ڪنديون آهن
تباهه ٿيل شهرن جو مان سينگار آهيان
جلا وطن وطن
مون وٽ پناهگير ئي پهچندا آهن
ڪٺل جوانيون مون وٽ ئي سام وٺنديون آهن
مان ڇڻيل پن پريندو آهيان لباس ڪري
مرجهائجي وڃڻ کانپوءِ
جيڪڏهن گل ڪٿي ٽڙندا آهن
خزان جي مند ۾
بهار اچي مون منجهه ئي لڪندو آهي
۽ مان ان کي ظاهر ناهيان ڪندو
متان ڪٿي خزان جي هٿان مارجي نه پئي
جڏهن ٻار پنهنجو ٻاروتڻ کي وٺڻ لاءِ
پنر جنم وٺڻ لاءِ
مان پنهنجي لئوندڙيءَ تي پاڻ ريوالو آهيان
مان پنهنجي پاڻ لاءِ پاڻ حوالو آهيان
مونکي ته
ڪائنات کان اڳ جون به خبرون آهن
جي اوهان کي ٻڌائيندس
ته اوهين ٻڌڻ شرط
ڪائنات مان تڙجي ويندئو
مان تاريخ کان اڳ جو ماڻهو آهيان
منهنجي ڪٿا تاريخ کان پوءِ لکجو
*
2016