منهنجو من موگلي آهي
شهر ۾ به اڄ تائين
مان ساڳيو شهپر مزاج آهيان
هر وقت ڪونه ڪو عشق
چمڪندڙ ڪهاڙيءَ وانگي
منهنجي ڪلهي رهي ٿو
سدائين
سنڌ جي نقشي جو تعويذ
ڳچيءَ ۾ پاتل رهي ٿو
۽ ٻانهن ۾ وٽيل وارن جا ڌاڳا
منڊيون ڇلا ڇوڪريون
چيچن ۾ پايون وتان ٿو
ڀٽائيءَ جي شاعريءَ سان
ڀرٿ ڀريل پهرياڻ
سڃاڻپ آهي منهنجي
اکين ۾ پيل آهي ثقافتي سُرمون
هٿن تي لڳل آهي بغاوت جي ميندي
ڏندن کي لڳل آ روايتن جو مساڳ
مهمان نواز مرڪ مان ناهي وڃائي
اڄ تائين منهنجو صوفي سڀاءُ آهي
اڄ به مان لوڪ گيتن جهڙو لڳان ٿو
ڪڏهن سورهن وال سج پَٽڪو
ڪڏهن تاج سنڌي سر تي سجائي
ٻانهن لڏي کليل ڳلي سان تاڻي سينو
پيو مقتل کان گهاڻي پنڌ ڪيان ٿو
اڄ به شهر جي سوڙهي گهر ۾
منهنجي دل وشال ڌرتي
اڄ به شهر جي گُهٽيل گهٽين ۾
منهنجي ذهن کليو آسمان
جي تون ان اک سان ڏسندين
ته حال منهنجا
اڄ به اهڙا آهن
جهڙا ڳوٺاڻا آهن.
2012
*