شاعري

اداس راڳي، خاموش ساز

. ھي ڪتاب نوجوان شاعر شڪيل احمد جي نثري نظمن جو مجموعو آھي. مھاڳ ۾ شڪيل لکي ٿو:
”شاعري ليلان جون ميڙون ۽ منٿون ۽ آزيون نيزاريون آهن، شاعري سچل جي سرمستي آهي، شاعري غريب بار جي ڪِري پيل خرچي وارو ڏک آهي، شاعري غريب ٻار جي رانديڪن واري حسرت آهي، عيسيٰ جي صليب تي چڙهڻ شاعري آهي، شاعري تهذيبن جا کنڊر آهي، شاعري وڻ جي وڍجڻ جو غم آهي، شاعري چي گويرا جي جدوجهد آهي، پريشانيءَ واري حالت ۾ ذهن جي آڱرين مان ٺڪاءَ ڪڍڻ شاعري آهي، شاعري روحاني بيچينيءَ من جي آرس ڀڃڻ وانگي آهي، آرٽ جي آئيني شاعري ڪائنات جو عڪس آهي، نظم پاڻيءَ تي شفق جهڙا هلڪا آهن.“
  • 4.5/5.0
  • 290
  • 90
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • شڪيل احمد
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book اداس راڳي، خاموش ساز

مان پاڻ کان ڪاوڙيل آهيان

مان پاڻ کان ڪاوڙيل آهيان
( ان جو سبب
يقينن تون ئي ٿي سگهين ٿي)
پر پٺي سمنڊ کي ڏئي ويٺو آهيان
لهرن جي ريپ ۾ سمنڊ مون کي هر هر پرچائڻ لاءِ
پٺيان ڀاڪر ٿو پائي
پر منهنجو ناراضپو جبلن وانگر
اوچو ٿيندو ٿو وڃي
بيزاريءَ جي عالم ۾ ڪناري تان اٿي
ڪپڙا ڇنڊڻ کان سواءِ
پٺتي نهارڻ کان بغير
مان ڪاوڙيو ٿو وڃان
۽ مڃائڻ لاءِ
سمنڊ منهنجي پيرن ۾ چنبڙي
گهلجندو ٿو هلي
ورائڻ لئه رڻن سان گڏ
پهاڙ به ڊڪندا ٿا اچنپرچائڻ لئه
پکي پر جوڙي التجائون ٿا ڪن
مونکي وڃائڻ جي ڊڄ کان
مڇيون پنهنجو منهن مٿو ٿيون پٽن
۽ گل پنهنجو منهن پنکڙيون پٽي رهيا آهن
بس هڪ تون ئي آهين
جنهن کي فرق ئي نٿو پوي
بس هڪ تنهنجي ئي مٿي ۾
ڪا جونءَ ئي نٿي چُري
*

2016