وقت جي دونهين ۾ هر شئي
ڪاراٽجي گم ٿيندي وڃي ٿي
پر خيالن جي زراف جي ڳچي ڊگهي آهي
تصور جي اکين سان
تون جتي به هجين
توکي ڏسي وٺان ٿو
توڙي جو وڇوڙي جو رو هاٿي
چڙهي بيٺو آهي سيني مٿان
اڄ به
چنڊ چوڏهينءَ جو ڏسي
عشق بگهڙن جيان ٿو اوناڙي مون ۾
۽ ننڊ جي گپ رستن تي
خواب ٻارن وانگي ڊڪندا وتن ٿا
محبت ماکيءَ جي مکين جيان
مون مان رس ٿي چوسي
پر زمانو ککر جيان مون تي مڇريو وتي ٿو
۽ ماڻهو ڏينڀو بڻجي ڏنگ ٿا هڻن
پوءِ به اڄ تائين تون
او سفيد برفاني شينهڻ!
منهنجي حسرتن جا پينگئين
شڪار ڪندي ٿي رهين
۽ بيچينيءَ منجهان منهنجي دل
زخمي لُڌڙن جيان ڦٿڪندي وتي ٿي
۽ درد جو هو نانگ ڪارو
رت منهنجي کي ست منهنجي کي
کير جيان منهنجي بدني پيالي منجهان
پيئندو رهي ٿو
۽ چاهه آهي چور ڍُٽو
منهنجي ساهن جي سپين مان
سڪون جا موتي چورائي ٿو وڃي
پر اڄ به مان تنهنجي انتظار ۾
مرجان جهڙو موت سائو
زندگيءَ جي پچيءَ ۾ پايون وتان ٿو
۽ لکن تي محبت جي ميندي
لايون وتان ٿو.
2014
*