شاعري

اداس راڳي، خاموش ساز

. ھي ڪتاب نوجوان شاعر شڪيل احمد جي نثري نظمن جو مجموعو آھي. مھاڳ ۾ شڪيل لکي ٿو:
”شاعري ليلان جون ميڙون ۽ منٿون ۽ آزيون نيزاريون آهن، شاعري سچل جي سرمستي آهي، شاعري غريب بار جي ڪِري پيل خرچي وارو ڏک آهي، شاعري غريب ٻار جي رانديڪن واري حسرت آهي، عيسيٰ جي صليب تي چڙهڻ شاعري آهي، شاعري تهذيبن جا کنڊر آهي، شاعري وڻ جي وڍجڻ جو غم آهي، شاعري چي گويرا جي جدوجهد آهي، پريشانيءَ واري حالت ۾ ذهن جي آڱرين مان ٺڪاءَ ڪڍڻ شاعري آهي، شاعري روحاني بيچينيءَ من جي آرس ڀڃڻ وانگي آهي، آرٽ جي آئيني شاعري ڪائنات جو عڪس آهي، نظم پاڻيءَ تي شفق جهڙا هلڪا آهن.“
  • 4.5/5.0
  • 290
  • 90
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • شڪيل احمد
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book اداس راڳي، خاموش ساز

جبران جي صليب بدن تي

جبران جي صليب بدن تي
ٽنگيل ڪهاڻيون
رت ڳاڙي رهيون آهن
محمود درويش جي
نظمن جي جلاوطني
ختم ئي نٿي ٿئي
ڪافڪا هڪ جيت وانگر
ڪرڙي جي وات ۾ ڇڙهيون پيو هڻي
گارشيا مارڪيز هڪ بيمار پوپٽ جيان ستو پيو آ
مل گلن جي مٿان
ميلان ڪنڊيرا ڪنڊي هي چهنب تي
ماڪ جي ڦُڙي جيان لڙڪي رهيو آهي
چي گويرا جي ڏاڙهيءَ ۾
جُئون بڻجي ويون آهن
فيڊرل ڪاسترو
سگار ي هڪ ڦوڪ جيترو
مس بچيو آهي
ايزرا پائونڊ جي اٻوجهائپ
سوئر جي وڄن کي روات هڻي
ويتر تکو ڪري رهي آهي
سارتر پنهنجي وجودي ڄاري ۾
ڪوريئڙي جيان ڦاسي سڏڪا ٿو ڀري
ڪارل مارڪس کي مڇر پيا پٽن
جرڪا ۽ ڄئورون هن کي
سهڻيءَ جيان چڪ ٿا پائن
تنبوري جون تارون نانگ بڻجي
ڀٽائيءَ کي ئي ڏنگي رهيون آهن
سڄي دنيا تالان والان لڳي پئي آهي
انقلاب جي آڙ ۾
هر قسم جي حرامپائي
حلال سمجهي پئي وڃي
هوئن به نجيب!
غلاميءَ وارن ڏينهن ۾
ليکڪن کي ڦاهيون
۽ ڪتابن کي
باهيون ڏنيون وينديون آهن
يا وري اديبن کي
خوبصورت پکين جيان
پڃرن۾ واڙيو ويندو آهي
۽ پالتو جانورن وانگر
پاليو ويندو آهي.
*
2015